Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Síða 87

ÍÐUNN
Ritsjá.
185
sögulegum efnum, en tímatal, atburðir og ættfærslan, allt í rugli,
eins og tíðkast í þjóðsögum. Ut af þessu efni orktu sig allar Qer-
manaþjóðir, hver á sinn hátt.
4. Skáldakvæðin. Sá skáldskapur blómgaðist svo sem kunnugt
er, einkum hjá vestnorðrænu þjóðgreinunum og þar umfram allt
hjá Islendingum. Samt fékk þessi dróttkveðni hirðijóðakveðskapur
einnig inngöngu og var skilinn hjá Dönunr og Svíum. Þarna er
talað um hendingar í vísum og einkum um kenningar og þýðing
þeirra. Höf. getur þess, að hvergi í germönskum löndum hafi
hirðskáldskapur greinzt svo mjög frá öðrum kveðskap og náð
slíkri fullkomnun í formi sem í Norvegi. Þetta er vel athuguð. Það
vóru í reyndinni Norvegsmenn, sem sköpuðu þetta fagra drótt-
kveðna ljóðaform, og frá þeim erfðum vér Islendingar það svo
og fullkomnuðum á ýmsa lund. En orsökin til þess að dróttkveðni
skáldskapurinn náði festu og hefð í þessum rígbundnu bragskorð-
um sínum og fékk svo mikla útbreiðslu hjá vestnorðrænu fólki
var eflaust sú tilviljun, að við hirð Haralds hárfagra á 9. öldinni
vóru gáfuð góðskáld, er iðkuðu þenna hátt, sköpuðu þar fastar
reglur og komu honum í tízku. Við þetta fékk hátturinn svo mikið
álit, að nálega þótti ekkert nýtilegt eða vel orkt, nema hann væri
hafður. Að vísu varð þessi formfegurð íslendingum dýr er fram í
sótti, því að hún drap nálega á endanum allan sannan skáldskap-
aranda, öldungis eins og dýrleiki sumra rímnaháttanna gerði löngu
síðar. Vér höfum tvisvar orðið fyrir þeirn slysum, en það getur
þessi höf. vitanlega eigi um.
5. Sögurnar. Þar fer höf. mörgum fögrum orðum um sagnaritun
íslendinga.
6. Um varðveizlu handritanna og greint frá í hvaða söfnum
þau nú eru geymd.
7. Norðrænunám á Englandi. Það var allsnemma á 17. öld aö
Englendingar fóru að gefa sig við norðrænum fræðum, en nú á
tímum fjölgar slíkum fræðimönnum með hverju ári. Á eftir þess-
um kafla kemur skrá yfir þær bækur og rit, er bezta fræðslu gefa
nemöndum í norðrænu.
Yfirleitt er bókin þannig úr garði gerð, að nemendur fái þar á
einum stað fræðslu um alt hið helzta, er þeir þurfa að vita í
ýmsum greinum um þessi efni. jafnframt þessu er verkið prýlt
landabréfum og handritasýnishornum, uppdráttum og myndum af
ýmislegum fornhlutum. All er það golt til skilningsauka.