Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Side 89

Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Side 89
IÐUNN Ritsjá. 187 greining á æ og œ, en hirða eigi um greiningu á g og á. Það er dr. Finnur jjónsson, sem gerir hér öðrum betur í sinni ágætu út- gáfu af Hávamálum (1924). Auðsælega er það fjarstæða að fyrna stafsetning í sumu, en sleppa öðru sem jafn-rétthátt er. Lfha myndi vera réttast að hafa qu f. au og op f. ep (t. d. drqumr — droyma). Þetta tíðhast að vísu meira í norshum ritum, aðeins lílið eitt í íslenzhum, en á meðan málið var eitt, sem óneitanlega var fram yfir 1300, þrátt fyrir dálítinn mállýzhumun, þá er réttast við þessa samræmingu í vestnorðræn.um fornritum að velja úr mállýzhum málsvæðisins það eitt, sem fullhomnast er og samræmisfyllst. Greining á æ og œ er vifanlega gerð frá því sjónarmiði og gengur í þá átt. Sama er að segja um að rita lil og /ir fyrir / og r (= hlutr, hrúlr o. s. frv.) og ef til vill sumt fleira. Kenning höf. um samstöfushil og hljóðdvöl (27.—28. gr.), sem ég vil athuga fyrst, hygg ég að ýmsu leyti ranga vera (sbr. )óh. L. L. jóhannsson: Nohhrar söqulegar athuganir um hljóðbreytingar o. s. frv. bls. 49—58). Hendingar í fornnorðrænum ljóðum og annað fleira mótmælir henni. Þar er ágætt vitni um samstöfushil og hljóðdvöl í samstöfum, er ég hygg að Iýsa beri á annan hátt en höf. gerir. Þar sem höf. (29. gr.) talar um þrjú áherzlustig, sem höfuðáherzlu, auhaáherzlu og áherzluleysi, þá hygg ég aö telja beri stigin fjögur og að auhaáherzlurnar séu þá tvær, nfl. sterh svo sem á -ing (í víkingar t. d.) og veih svo sem á -að (í talaði t. d.). Aherzlan á -ing varð auhin og gat því vel gilt í hendingu, en áherzlan á -að gat eigi gilt þannig. Millistigin milli höfuðáherzlu og áherzluleysis munu hafa verið Ivö, svo er enn í dag í íslenzhu. Höf. fylgir henningu Hofforys í því (21. —25. gr.) að ds og ðs hafi jafnan orðið ts í framburði og z í ritmáli ávallt gilt sem ts. Þessi henning er eflaust röng (sbr. Jóh. L. L. Jóhannsson í fyrr nefndu riti bls. 86—95), heldur mun sönnu nær að z hafi verið = þs í hljóði. Það er ómótmælanlegt að á undan k verður ð = þ, svo sem bliðka J> blíþka (sbr. líha nægta J> næ\\ta, og vefitr ^> veftur), einnig varð t = þ í slíhri stöðu og verður enn í dag, t. d..nytka frb. nyþka og á sama hátt varð blatsa J> bleþsa (og síðan blessa), öldungis eins og sagt er krafs (af krap) og bahs (af bali). Raddleysi bláshljóðs er í riti oftast táhnað með p, t. d. í eptir, hvað varahljóðin snertir, en k eða x í gómhljóðunum, t. d. trekt (af tregur), fax (= faíis) og t eða z í tannhljóðum. Fráleitt er það heldur rétt hjá höf. að g í ng og gg hafi á undan t oq s

x

Iðunn : nýr flokkur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Iðunn : nýr flokkur
https://timarit.is/publication/442

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.