Sjómannadagsblaðið - 05.06.1988, Síða 73

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
71
þangað austur með ærinni fyrirhöfn
og voru settir á tvo grunna sem
steyptir höfðu verið upp við bæinn
Hraun. Skálana ætluðum við að gera
að sumardvalarheimili fyrir börn
sjómanna. Þeir höfðu áður verið
notaðir sem íverustaðir sænskra
verktaka sem voru að byggja Sunda-
höfnina. Sjómannadagsráð átti ekki
besta tilboðið í skálana, en Svíarnir
ákváðu nú samt að láta okkur hafa
þá vegna þess tilgangs sem þeim var
ætlaður. Geysi mikið af húsgögnum
og öðrum innanstokksmunum fylgdi
þessum kaupum.
Þegar ég kom fyrst austur var þar
helduróhrjálegt um að litast. Landið
var í mikilli niðurníðslu og ekki
sýndist árennilegt að gera skálana
íbúðarhæfa; það voru brotnir í þeim
gluggar, öll veggklæðning meira og
minna ónýt o.s.frv. En margir góðir
menn lögðust á eitt um að gera skál-
ana upp, sjómenn í fríum sínum, en
mest starfsmenn stéttarfélaga sjó-
manna á Reykjavíkursvæðinu. í
gamla bænum var ætlunin að hafa
eldhús heimilisins og matsal krakk-
anna, en kjallarinn undir húsinu var
nánast að hruni kominn og þurfti því
að lyfta húsinu upp og steypa undir
það nýjan kjallara og síðan byggja
nokkra viðbót við húsið. Allt var
þetta feikna vinna — og að miklu
leyti verk sjálfboðaliða.
Barnaheimilið hóf starfsemi í júní
1972 undir forstöðu Kristínar Guð-
mundsdóttur og var rekið í 10 sumur
frá byrjun júnímánaðar til ágúst-
loka. Þegar best lét voru þarna 60
börn í senn, flest á aldrinum 6-9 ára.
Það var sérstaklega gaman að vera
þarna innan um krakkana. Eg fór oft
austur um helgar til þess að dytta að
og starfa með því ágæta fólki sem
þarna vann og lagði sig allt fram við
erfiðar aðstæður. Við stóðum í þessu
langt umfram fjárhagslega getu og
þess vegna dróst það kannski lengur
en nú yrði liðið að búa sem best í
haginn fyrir starfsfólkið, en það
gerði gott úr öllu saman og skildi að
ekki var hægt að fá allt í einu. Ein-
hverju sinni þegar ég var þarna fyrir
austan fórum við með krakkana nið-
ur að Hestvatni. Við áttum ágætan
traktor og smöluðum ungunum upp
á stóran hestvagn og ókum síðan
Guðmundur Hallvarðsson, form. Sjómannafélags Reykjavíkur og Barnaheimilissjóðs
Sjómannadagsráðs. Sjómannadagsblaðið/Björn Pálsson
arútveg og fiskvinnslu og fljótlega
eftir að hann fór í land hóf hann störf
á skrifstofu Sjómannafélags Reykja-
víkur og hefur síðan gegnt fjölda
trúnaðarstarfa fyrir sjómenn. Hann
tók við formennsku í Sjómannafé-
'aginu 1978. Guðmundur er vara-
maður Sjálfstæðisflokksins í borgar-
stjórn og formaður stjórnar Reykja-
víkurhafnar og hefur verið á
framboðslista flokksins til Alþingis-
kosninga. Hann var kjörinn í Sjó-
mannadagsráð 1978 sem einn af full-
trúum Sjómannafélags Reykjavíkur
og settist í stjórn ráðsins 1986.
Hér á eftir segir Guðmundur
stuttlega frá barnaheimili Sjó-
mannadagsráðs austur í Grímsnesi
og hinni miklu orlofsbyggð sjó-
manna sem þar hefur risið á skömm-
um tíma.
„Ég kom í land um áramótin 1968-
69 og fyrsta sumarið mitt í landi fór
ég oft um helgar austur í Grímsnes til
að vinna þar við lagfæringu á tveim-
ur skálum sem fluttir höfðu verið