Sjómannadagsblaðið - 05.06.1988, Blaðsíða 43

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
41
verslun með ýmsum helstu nauð-
synjum. Boðið er upp á sitt af hverju
til dægradvalar og upplyftingar: hér
er fönduraðstaða, endurhæfingarað-
staða og margvísleg félagsþjónusta;
það eru haldnar kvöldvökur og
skemmtanir,og vísir að Hrafn-
istukór hefur myndast. Guðsþjón-
ustur fara fram vikulega og helgi-
stundir á virkum dögum, en síra
Árni Bergur Sigurbjörnsson er
prestur heimilis í hálfu starfi. Við
skipuleggjum leikhúsferðir og hóp-
ferðir á nánast allt það sem boðið er
upp á í menningarlífi borgarinnar,
og á sumrum eru farnar dagsferðir út
fyrir bæinn. Fjölbreytt bókasafn er á
heimilinu og í samvinnu við Borgar-
bókasafn lánaðar út hljóðbækur.
Hrafnistubréfið berst vistmönnum
tvisvar á ári. Síðast en ekki síst ber
að nefna veiðarfæradeild heimilis-
ins, þar sem margir gamlir sjómenn
vinna að uppsetningu á fiskilínum og
hnýta í tauma.
Á Hrafnistu í Reykjavík starfa nú
um 330 manns í 252 stöðugildum.
Sjómannadagssamtökin hafa alla
tíð verið frábærlega heppin með
starfsfólk og hár starfsaldur sýnir að
það ríkir ánægja hér á okkar hlýlega
og hreinlega heimili. En síðustu árin
hefur reynst örðugt að laða ungt fólk
til starfa á Hrafnistu sem öðrum
dvalar- og hjúkrunarheimilum fyrir
aldraða. í þeim geira hefur ekki
reynst unnt að bjóða upp á sömu
launakjör og víða annars staðar og í
þessari miklu þenslu sem hér hefur
ríkt undanfarið neyddumst við til að
ráða útlendinga til starfa á heimilið.
Núna vinna hjá okkur 28 danskar
stúlkur í heilsdags starfi og eru hinn
besti starfskraftur. Við auglýstum í
Jyllandsposten en ekki í Kaup-
mannahafnarblöðunum eins og sum
önnur fyrirtæki og höfum þess
vegna, að við teljum, sloppið við öll
vandræði og aðeins fengið heilbrigð-
ar ungar stúlkur utan af landi. En
þótt ég gefi þessum dönsku stúlkum
mín bestu meðmæli, þá vona ég að
við þurfum ekki að reiða okkur á
þær til frambúðar, því gamla fólkið á
annað skilið af okkur en að við látum
útlendinga annast um það í ellinni.
Norskur starfsbróðir minn sagði ein-
hverju sinni við mig að það skyldi
aldrei gerast í Noregi að útlendingar
færu til starfa á elliheimilunum, en
eins og kunnugt er hefur gríðar-
margt fólk úr Austurlöndum flutst til
Noregs og annarra Norðurlanda á
undanförnum árum og vinnur mikið
ýmiss konar þjónustustörf, svo sem á
hótelum.
Já, þetta hefur alltaf verið
skrifstofa mín og hefur víst
sumum fundist hún ekki vera
við forstjóra hæfi. En hún er af sömu
stærð og herbergi vistmanna, 11 fer-
metrar, — og ætli það sé ekki annað
meira aðkallandi hér á heimilinu en
að innrétta einhvern sal fyrir for-
stjórann. Þetta herbergi liggur auk
þess vel við, vistmenn ganga hér
framhjá á leið í borðsalinn og banka
þá gjarnan uppá og ræða við mig um
sín hugðarefni. Þannig hefur verið
greitt úr ýmsu með bros á vör áður
en það varð að vandamáli. Hins veg-
ar á það nú fyrir þessu herbergi að
liggja, samkvæmt teikningum arki-
tekta, að verða aðstaða fyrir bruna-
varna- og viðvörunarkerfi heimilis-
ins.