Sjómannadagsblaðið - 05.06.1988, Blaðsíða 110
108
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
Teikning: Eiríkur Smith.
JÁ, VÍST ER SVO
Fagur og heiður er himinninn.
Já, víst er svo, já, víst er svo,
en valt er því að treysta.
A hverri stundu vera skaltu viðbúinn því,
að uppá loftið dragi þau hin dökku ský.
Hægt líður aldan um hafið blátt.
Já, víst er svo, já, víst er svo,
en valt er því að treysta.
Því alda þessi lævís er og lund hennar stygg,
og fyrr en varir upp hún rís með úfinn hrygg.
Borðhár og sterkur er bátur minn.
Já, víst er svo, já, víst er svo,
en valt er því að treysta.
í brimgarðinum kveður æ við sama són;
þar hefur margur byrðingurinn brotnað í spón
Ört renna fiskar á færið mitt.
Já, víst er svo, já, víst er svo,
en valt er því að treysta.
A brott er horfið aflalán í einum svip;
þau sigla nær, þau sigla nær hin svörtu skip.
HÍFUM-Í, BRÆÐUR
Já, líf okkar sjómanna sæluríkt er.
Híf-í, allir sem einn!
Það bætir hvern mann eins og best sést á mer.
Hífum-í, bræður, allir sem einn!
í æsku ég hafinu hönd mína gaf.
Jamm, — bölvaður hákarlinn beit hana af.
Ég stundum var hýddur með pompi og prakt
og kjöldreginn svo fyrir konungsins makt.
í stormi hjá Kúbu varð stórbóman laus
og féll síðan beint í minn brothætta haus.
I Kína þeir brutu mitt konunganef,
og nú er það alltannað nef sem ég hef.
Við Svalbarða á vetrum oft svalur hann er.
Og þessvegna er bara eitt eyra á mér.
Og þessi mín löpp hún er lúin og veik;
en hin er þó skárri, því hún er úr eik.
Ég kvarta samt ekki, þó kaupið sé lágt,
því sól skín í heiði og hafið er blátt.
Teikningar: Kjartan Guöjónsson.