Sjómannadagsblaðið - 05.06.1988, Blaðsíða 208

206
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
SKIPSTJÚRAR:
Munið SKYLDU-
hlustvörslu á
2182 Krð/s
Rás 16 Mrð/s
Tilkynningaskylda
íslenskra
skipa
Tilkynnið ávallt um
erindið t.d.
SKYLDA - SKEYTI -
SAMT ALSBEIÐNI
Tilkynnið ávallt
BROTTFÖR
DAGSKYLDA
1000/1330
INNKOMA
KVÖLDSKYLDA
2000/2200
Notið ávalit MAYDAY -
MAYDAY - MAYOAY
(þrisvar) á undan kalli
í NEYÐ.
SJÚMENN:
YKKAR ÁRVEKNI -
YKKAR ÖRYGGI.
frá því einvörðungu við tölvukerfið,
sem hefur reyndar verið í gangi sam-
liliða gamla kerfinu allt frá því í nóv-
ember sl. með ýmsum byrjunarörð-
ugleikum eins og gengur.
Tölvan léttir okkur mjög störfin
og gerir okkur kleift að sinna eftirliti
mun betur en áður, ganga úr skugga
um að allir séu á skrá sem látið hafa
úr höfn. Það geta verið allmargir
bátar á sjó án okkar vitneskju og
hefur stundum komið fyrir að að-
standendur hafa hringt og spurt um
báta, sem við vissum ekki betur en
væru í höfn. Hingað til höfum við
ekki haft neinn tíma til að hringja á
hafnir og spyrja af hverju þessi bátur
sé ekki á sjó, hann hafi verið á sjó í
gær og það sé gott veður, af hverju
hann sé ekki úti í dag o.s.frv. Ýmis-
legt af þessu tagi þarf að gera til að
Tilkynningarskyldan geti verið sem
virkast öryggistæki.
Það hefur dregið mjög úr því að
menn rói án þess að láta vita af sér,
en alltaf er samt eitthvað um það og
oft er um sömu mennina að ræða, æ
ofan í æ. Það segir í lögum um Til-
kynningarskylduna að brot á reglum
varði sektum, en það hefur aldrei
verið látið reyna á það. Mér finnst
kominn tími til þess, ef menn gerast
hvað eftir annað sekir um trassa-
skap, og langflestir sjómenn eru líka
harðir á því, að ekki sé talað um
skyldmenni þeirra og ástvini í landi,
að allir séu skikkaðir með góðu eða
illu til að hlýta settum reglum um
tilkynningarskyldu. Það er ekkert
við því að segja ef menn gleyma sér,
en trassaskapur í þessum efnum á
ekki að líðast.
Mér er engin launung á því að
trassinn situr eftir þegar við byrjum
okkar eftirgrennslan að skyldutíma
loknum. Þá reynum við fyrst að hafa
upp á þeim sem sjaldan eða aldrei
láta sig vanta, en trassinn bíður
þangað til síðast.
Starfið hér á Tilkynningarskyld-
unni gengur þannig fyrir sig að það
eru tveir skyldutímar á sólarhring,
frá kl. tíu á morgnana til kl. hálf tvö á
daginn og milli kl. 8-10 á kvöldin. í
hvort sinn vantar oft 30-40 báta og
þá hefjum við okkar eftirgrennslan,
hringjum á strandarstöðvarnar og
biðjum þær að kalla upp þá báta sem
vantar á þeirra svæði, við höfum
samband við viktarnar, lögreglu á
viðkomandi stöðum, og skip og báta
í nánd við þá sem ekki hafa látið vita
af sér. Okkur hefur reynst mikil
hjálp í farsímanum, einkum í sam-
bandi við bátana hér í Flóanum. En
veikasti punkturin er sá að mönnum
hættir til að gleyma að melda sig
þegar þeir koma inn — og þá kemur
tölvan að góðum notum, því þar get-
um við skráð, og haft ávallt til reiðu,
upplýsingar um eigendur, útgerðar-
menn og skipstjóra bátanna, og
hringjum þá gjarnan heim til þeirra.
Þessi eftirgrennslan okkar stendur
yfirleitt í rúma tvo tíma og þá höfum
við venjulega náð sambandi við all-
flesta, vantar kannski 4-5 báta og
eftir þeim látum við auglýsa í veður-
fregnum ríkisútvarpsins kl. 1615 og kl.
1 eftir miðnætti.
Þannig að það er ekki farið út í
skipulega leit fyrr en Ijóst er að aug-
lýsingin í útvarpi ber ekki árangur.
Það er að vísu dálítið matsatriði,
ræðst af veðri og öðrum aðstæðum,
en yfirleitt er sá gangurinn að það er
ekki farið að leita fyrr en búið er að
auglýsa a.m.k. einu sinni í útvarpi.
Það verður þó að segjast eins og er
að auglýsing í útvarpið ber ekki
sama árangur nú, eftir að útvarps-
stöðvunum fjölgaði, eins og áður var
þegar aðeins var um eina stöð að
ræða. Mér finnst full ástæða til þess
að gera öllum útvarpsstöðvunum
skylt að útvarpa veðurfregnum
klukkan eitt á nóttunni, því þó svo
menn ætli sér að hlusta á veðrið, þá
vill gleymast að færa yfir á rétta stöð
í tæka tíð, ef verið er að hlusta á
músík úr annarri stöð. Það getur haft
slæmar afleiðingar, ef menn missa af
veðurspánni, því bátar eru misjafn-
lega búnir og við höfum þurft að
hafa afskipti af mönnum sem ætt
hafa áfram eins og flóðhestar inn í
óveðursspá.
Hlustvarsla um borð í skipunum
er hreint áhyggjuefni að verða og fer
hrakandi með hverju árinu sem líð-
ur. Það má segja það sé orðið hend-
ing ef strandarstöð nær í bát. Það
hlustar enginn lengur á 2182 eða
kanal 16, sem er afleitt, og hefur
strandarstöð stundum þurft að kalla
á skip sólarhringum saman til að
biðja um samtal við land. Um daginn
kom það fyrir að flugvél átti í vand-
ræðum vestur í hafi og Flugmála-
stjórn hafði samband við okkur; og
ég fann nokkra togara á svipuðum
slóðum, en strandarstöðvarnar náðu
ekki sambandi við þá, og það kom
enginn þeirra í loftið fyrr en ég náði í
einn þeirra gegnum farsímann og
bað hann að svara Reykjavíkurradí-
ói strax. Það er afar brýnt að bæta úr
þessu ófremdarástandi og þarf nauð-
synlega að fá sérsaka Tilkynningar-
skyldu-bylgju á örbylgjukerfið, svo
að kanal 16 geti verið meira þegjandi
bylgja, en núna fara flestar tilkynn-