Sjómannadagsblaðið - 05.06.1988, Blaðsíða 225
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
223
Skóla- og seglskipið Eagle undir fullum seglum.
færslu landhelginnar, skrifaði grein-
ar í blöð og hélt ræður, — og árið
1950 hafði Landssamband íslenskra
útvegsmanna forgöngu að því að
greinum hans um landhelgismál væri
safnað á bók.
Höbbðinn var uppáhaldsstaður
föður míns. Þangað fór hann í
gönguferðir á kvöldin að loknum
vinnudegi og á Höbbðabrúninni
kviknuðu með honum ýmsar draum-
sýnir um vöxt og viðgang þessa stað-
ar sem hann unni svo mjög. Handan
flóans blasa við Kinnafjöllin, ákaf-
lega sérstæður og fallegur fjallgarð-
ur, en um þau orti Kristján Olafsson:
Öllum fjöllum fegri sýn,
földuð snjómim hvíta,
virðist byrðin þyngjast þín,
þangað skaltu líta.
Ég átti margar stundir með föður
mínum úti í Höbbða — og hann leit
oft til Kinnafjallanna, einkum eftir
að mamma dó.
Andlát hennar fékk mjög á föður
minn. Þau höfðu verið ákaflega sam-
rýmd.
Sjálfur var ég mikill mömmu-
drengur. A unga aldri fékk ég ill-
kynjaða meinsemd í hendi og stríddi
við hana í mörg ár, gekk lengi með
hendina í gipsi og fatla. Móðir mín
sýndi mér mikla ástúð í þessum veik-
indum og fór með mig margar ferðir
suður til Reykjavíkur til lækninga.
Hún var afar vel látin kona á Húsa-
vík og þótti öllum vænt um hana.
Móðir mín var til fjölda ára for-
maður kvenfélagsins í bænum og lét
þá margt til sín taka. Kvenfélags-
konur skreyttu t.d. kirkjuna fyrir út-
farir og eitt sinn þegar móðir mín var
að þeim starfa, stakk hún sig á þyrn-
um og fékk banvæna blóðeitrun.
Hún dó langt um aldur fram, aðeins
rétt liðlega fimmtug (1939) — og var
eftirsjá allra.
Strax á unglingsárum fór
yngsti sonur yfirvaldsins á
Húsavík að vinna í síldar-
verksmiðjunni á staðnum.
„Pað var allt vaðandi í sfld fyrir
norðan á þeim árum,“ segir Hannes,
„bæði til sjós og lands, ef svo má
segja. Síðan vann ég nokkur sumur í
verksmiðjunni á Raufarhöfn áður en
ég fór á sjóinn — en þangað stefndi
hugurinn. A skólaárum mínum var
ég fjögur sumur á síldarskipinu
Bjarka. Lað var dásamlegur tími,
sérstaklega stóra sfldarárið 1944,
þegar síldin óð um allan sjó og ekki
annað að gera en dýfa í og fylla, fara
inn og bíða eftir löndum. En vertíð-
irnar næstu voru daprar, það veidd-
ist ekkert.
Ég hafði aldrei hug á að fara í
langskólanám, vildi fara strax á sjó-
inn, en lauk nú samt stúdentsprófi
frá Menntaskólanum á Akureyri
1947. Menntaskólaárin voru eftir-
minnileg og þar eignaðist ég ekki