Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Side 25

IÐUHN
Uppreistin gegn siðmenningunni.
199
beljar straumur allslausra flóttamanna, karla, kvenna
og barna, og að Gyðingar um allan heim, — Gyðing-
ar, sem eru þjakaðir af kreppunni, hver í sínu landi,
eru að gefa og gefa aftur, meira en efni leyfa, til pess
að hjálpa nauðstöddum bræðrum sínum, baöði í Pýzka-
landi og utan. í stuttu máli: Nazistarnir eru að knýja
pegna annara pjóða til pess að borga pessa pjóðernis-
legu sviöamessu peirra. Úr pví að siðmentaðar pjóðir
telja sér skylt að hjálpa peim, sem beðið hafa tjón af
jarðskjálftum í Japan, eða burðarkörlum í Kína, sem
eru aö verða hungurmorða, pá er pað augljóst, að vér
getum ekki látið Gyðinga Þýzkalands deyja úr hungri.
Svo náskyldir eru peir oss í venjum, máli, tilfinning-
um, smekk og menningu.
En pað er einmitt petta mannúðar-viðhorf, pað er
nákvæmlega pessi klassiska venja kristinnar siðmenn-
ingar, sem ný-pjóðernissinnar Þýzkalands hata og af-
neita í kenningu og raun. í hundruðum tilkynninga
heyrurn vér alt af sama boðskapinn: að vera „gall-
harður“. „Enn á ný verðum vér að læra að refsa," er
vígorð nýja dómsmálaráðherrans. Það ætti pví að vera
auðvelt að gera sér í hugarlund æfi peirra púsunda af
lýðræðismönnum, friðarvinum og kommúnistum, sem
kvíaðir eru í fangabúðum pýzku stjórnarinnar. Að ríða
„gallharður" grunnfærum kenningum í nafni ímyndaðra
yfirburða sjálfs sín, að finna nautn í refsingum, sem
lagðar eru á aðra, að kunna ekki aÖ blygðast sín fyrir
vitfirt dramb og grimd þá, er af pví leiðir, — er petta
ekki heiðin uppreist gegn anda og hugsjónum vestrænn-
ar menningar, hversu ófullkomin og deig sem framkvæmd
þessara hugsjóna hefir orðið í veruleikanum? Og er
ekki petta grímulaus afneitun alls pess, sem felur í sér
vonir mannkynsins, eða öllu heldur hina einu veiku