Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Síða 80

254
Kirkjan og árásarlið hennar.
IÐUNN"
upplagi gæti orðið pað á að hugsa, að hér kæmi bein-
(ínis í ljós hinn illi vilji og vondi ásetningur.
Hann segir, að viðskiftasaga kirkjunnar og einstak-
lingsins sé í fáum orðum þessi:
„Þegar maður fæðist inn í jiennan heim, er hann
frelsaður undan oki erfðasyndarinnar og valdi hins
vonda með þvi, að einhver af þjónum kirkjunnar dýfir
fingrum sínum í vatn og lætur nokkra dropa drjúpa á
höfuð hins ómálga borgara. . . .“
„Þegar svo jiegninn er kominn til vits og ára, svo að
hann skilur nokkurn veginn mælt mál, lætur þjóðfélag-
ið kenna honum talsvert hrafl af goðsögnum þeim og
játningum, sem kirkjan byggir tilveru sína á. . . . Síðan
er hann látinn játa i heyranda hljóði trú sína á þau
máttarvöld, sem kirkjan hefir að bakhjarli."
„Þegar jiegninn hefir ákveðið að velja sér maka, telur
kirkjan sér nauðsyn aö löghelga það fyrirtæki. . . . Að
lokum eru það ófrávíkjanleg réttindi kirkjunnar, að fá
aö kasta svolítilli agnarnóru af mold á líkamsleifar
hvers einasta þjóðfélagsborgara að honum látnum.“
„Umboðsmenn kirkjunnar, sem eru kallaðir prestar,
hafa auk þess þann starfa á hendi að viðhalda þeirri
trú hjá þegnunum, sem þeim var innrætt í bernsku.
Þeir eiga að túlka þær kennisetningar, sem stofnunin
byggir tilveru sína á, og sjá um, að hver einföld sál
hafi hennar not. I stuttu máli: Þeir eru meðalgangarar
milJi þegnanna annars vegar og hinna ósýnilegu máttar-
vakla hins vegar.“ — Alt með tilhlýðilegum athuga-
semdum.
Það mætti vera blindur maður, sem ekki gæti lesiö
háðið og óvildina út úr þessari stuttorðu lýsingu og
ekki sér, að hér er beinlínis gerð tilraun til að draga
upp skrípamynd af kirkjunni. En slíkt er auðvelt að