Búnaðarrit - 01.01.1917, Side 93

BÚNAÐARRIT
87
þjóð, er ber framtíðarvonir í brjósti, verður óhjákvæmi-
lega að ná.
Nú á tímum eru allskonar tryggingar eitt af stærstu
hagsmunamálum þjóðanna. Tryggingarnar vernda einstak-
linginn gegn allskonar óhöppum, þannig að hann eða
sifjalið hans fái óhöppin bætt, þegar þau bera að hönd-
um. Tryggingarnar forða því einstaklingnum frá örbirgð,
en hagur hvers þjóðfélags byggist á efnalegu og andlegu
sjálfstæði sem flestra einstaklinga þess. — Trygging bú-
íjárins er því mál, er vér íslendingar sem menningarþjóð
verðum að beita oss fyrir, en sú trygging, sem er lang-
þýðingarmest og óhjákvæmilegur undanfari annara, er
fóðurtrygging búfjárins, nóg og gott vetrarfóður.
Fellirinn, sem svo oft hefir gert þjóðinni tjón, hefir
oftast orsakast af fóðurskorti, stundum af lélegu fóðri
eða hvorutveggju. í flestum tilfellum mundu því nægar
heyjabirgðir uppræta fellinn. En þó eigi ávalt. Dæmi hafa
sýnt, að hey geti verið svo léleg, að þau dugi eigi fén-
aðinum. Svo var t. d. hér um Borgarfjörð vorið 1914.
Heyin þá lika mjög léleg, taða eins, eftir óþurkasumarið
1914.
Þegar svo er ástatt um heyjabirgðirnar, verður að afla
annars fóðurs, er fært sé að tryggja fénaðinn fyrir felli
og vanhöldum. Hið sama sýnir og reynslan að þurfi,
þegar lítið hey aflast. Bændum hættir þá við að setja
djarft á, og er þeim að vísu mikil vorkunn. Þörfin á að
halda fónaðinum er mikil og fátækum bændum oft eina
afkomuvonin. Hagnaðurinn mikill, ef alt gengur vel.
Yetrarbeitin, sem er kjarninn í mörgum jörðum, gefur
einnig vonir, sem stundum reynast tál.
Alt stuðlar þetta, ásamt fyrirhyggjuleysi bænda, að
því, að tíðarfarið, þessi ófyrirsjáanlegi liður í fjárhags-
áætlun bóndans ár hvert, ræður oft og einatt útkomunni
á ársarðinum.
Búskapurinn er að vísu flókið tafl, þar sem tíðarfar
og margt annað skákar bændum oft óvörum og mátar