Morgunn - 01.12.1921, Qupperneq 8

128
MORGUNN
eins verulegur á því sviði lífsins og jarðneski líkaminn
er á þessu sviði. Það hlýtur því að vera mikill munur
á líkama barns þar og roskins manns. Oss er frá þvi
skýrt, að hinn andlegi líkaminn vaxi með sams konar
hætti og jarðneski likaminn hér, þó með þeim mismun,
að hann verði þar aldrei gamall. Barnslíkaminn vaxi
þar, unz hann hafi náð þeim þroska, er samsvarar blóma-
aldri hér á jörð, þ. e. a. s. þar til hann er kominn á það
skeið, að hæfileikar einstaklingsins njóta sín bezt, sem
mun vera einhverstaðar milli 35 og 55 ára aldurs, mælt
á jarðneskan mælikvarða. Um leið skal eg geta þess, að
oss er sagt það undantekningarlaust, að gamlir menn og
konur yngist upp í æðra heimi og nái þar líka blóma-
aldrinum.
En þá liggur önnur spurning nærri: Hvernig fær þá
faðir og móðir þekt barnið sitt, er þau mistu t. d. á fyrsta
ári, en flytjast ef til vill ekki yfir um fyr en 50 ár eru
liðin frá þeim tíma? Þar til er því að svara, að á æðra
sviði lífsins, þar sem andinn er alt, þekkjast menn
fyrst og fremst fyrir andlegan skyldleik; hugurinn
ræður þar meiru um en sjálfir andlitsdrættirnir. Vér
verðum stundum þessa varir hór á jörð; móðir þekkir
fljótt elskaðan son sinn, þótt hann færi frá henni innan
fermingaraldurs og hán sjái hann ekki aftur fyr en full-
orðinn og alskeggjaðan. Sjálft andlitslagið hefir breyzt
mikið og er eiginlega óþekkjanlegt, en brosið frá munni
og augum og sá blær ástúðarinnar, sem sálin varpar yfir
8vipinn, — á því verður ekki vilst Móðirin þekkir aft-
ur sál drengsins síns, som skín í gegnum breytt andlitið.
Og vafalaust hafa þessar djúpu tilíinningar skyldleikans
enn meira vald til þess að móta andlega líkamann en
hinn jarðneska. En auk þess er oss beinlinis sagt, að
maðurinn hafi slíkt feiknarvald yfir líkama sínum á æðri
lífssviðum, að hann geti tekið á sig i bili hverja þá
likamsmynd, sem hann hafði hér i lifi, Þegar á þurfi að
halda, geti hann sýnt sig í barnsmynd eða unglinge eða