Morgunn - 01.12.1921, Qupperneq 69

MOE6UNN
189
stöðugt skírskotað til heimilda. í því eru ennfremur frá-
sagnir um sams konar tilraunir með annan miðil, sem hefir
sama hæfileika og Eva.
Frú Bisson hefir sýnt mér þá kurteÍBÍ og sóma, að
leyfa mér að rannsaka Evu með eér i hálft annað ár.
Rannsóknarfundirnir voru haldnir tvisvar í viku, framan
af á heimili frúarinnar, en Beinna eingöngu í minni eigin
rannsóknarstofu, samfieytt í þrjá mánuði.
Eftir að eg hafði rannsakað Evu, sannfærðist eg um
sams konar en einfaldari fyrirbrigði hjá nýjum miðlum,
sem eg leitaðist við að fá líkamningar hjá.
Eg ætla nú að gefa samanhangandi yfirlit yfir til-
raunir minar.
Það er eingöngu minn eigin vitnisburður, sem eg
ekýri frá í þessari bók, en hann er í fullu samræmi við
vitnisburð fjölda margra vísindamanna, sérstaklega lækna,
sem eru nú fullkomlega sannfærðir um veruleika þessa
fyrirbrigðis, þó að þeir hafi flestir í byrjun verið fullir
véfenginga.
Mér hefir tekist að sjá, að snerta og að taka myndir
af þeim líkamningum, sem eg ætla nú að skrifa um.
Eg hefi oft fylgst með fyrirbrigðinu frá upphafi til
enda. Jbað birtist, þroskaðist og hvarf fyrir mínum eigin
augum. Hversu óvæntir, kynlegir og óhugsanlegir, sem
slikir atburðir kunna að virðast, þá hefi eg engan rótt
til að láta i ljósi nokkurn snefil af efa um veruleik
þeirra. Aðferðin við það að fá líkamningar hjá Evu er
mjög einföld. Þegar miðillinn hefir sezt í dimma byrgið,
er honum komið i dáleiðsluástand, lausan svefn, en þó
nógu fastan til þess að gleyma sinni daglegu meðvitund.
Tilgangurinn með þessu dimma byrgi er enginn annar
en sá að vernda sofandi miðilinn fyrir truflandi áhrifum,
sérstakloga áhrifum Ijóssins. f>að er þess vogna hægt oð
hafa nógu bjart i rannsóknarstofunni til þess að athuga
alt fullkomlega.
Fyrirbrigðin koma í ljóe (ef þau á annað borð koma
13*