Morgunn - 01.12.1921, Blaðsíða 74

194
MORGUNN
frá höfði Evu, fyrir ofan það og hægra megin. Það er
karlraannshöfuð, meðalstórt, laglegt og hlutföllin venjuleg.
Höfuðið að ofan og ennið eru fullgerð. Ennið er breitt
og hátt, hárið er stutt og þykt, brúnleitt eða svart. Fyrir
neðan augabrúnirnar fara drættirnir að óakýrast. Höfuð-
kúpan ein og ennið sjást greinilega.
Höfuðið hverfur augnablik bak við tjaldið, birtist
siðan aftur. En nú hylur slæða úr hvitu efni ófullkomna
líkamning andlitsins. Eg rétti hendina út og strýk flngr-
unum gegnum sveipað hárið og þukla á höfuðskelinni. . .
Augnabliki síðar er alt horfið«.
Líffærin, sem hafa náð likamningu, geta starfað, t. d.
hefir vel gerð hönd starfshæfileika venjulegrar handar.
Hendurnar hafa hvað eftir annað tekið á mér og fingurnir
gripið í mig eins og af ásettu ráði.
Markverðustu líkamningarnar, sem eg hefi séð, voru
þær, sem komu hjá Evu í rannsóknarstofu minni þrjá
mánuði samfleytt veturinn 1917—18. A tilraunafundum
þessum, sem eg hélt ásamt frú Bisson, yfirumsjónarmanni
læknamála hr Calmette, hr. Jules Courtier og hr. Le Cour,
fengum við flokk af afarmerkilegum fyrirbrigðum. Við
sáum, snertum og tókum myndir af höfðum og andlitum,
sem gerð voru úr þessu efni. Myndirnar voru framleiddar
að okkur ásjáandi, því að tjaldið var dregið frá að hálfu.
Stundum voru þær búnar til úr bandi úr samföstu efni,
sem streymdi frá miðlinum, stundum framleiddust þær
smátt og smátt í þoku úr gufukendu efni, sem þézt hafði
fyrir framan hana eða við hliðina á henni Þegar þær
mynduðust úr samfasta efninu, þá mátti sjá meira eða
minna augljósar leifar af frumbandinu, eftir að likamn-
ingin var fuliger.
Llkamningarnar, sem myndin er af aftast í þessari
bók, eru eftirtektarverðir að ýmsu leyti
1. Allar höfðu þær lengd, breidd og þykt. Eg gat
gengið úr skugga um það á tilraunafundum með sjóninni
og stundum með snertingu. Auk þess er það augljÓBt,.