Morgunn - 01.12.1921, Qupperneq 85

MUE6DNN
205
að það úrræði, aem biskups-bréfið visar mönnum á, kæmi
þeim að neinu haldi.
En það, sem oss virðist aðalatriðið í þessu máli, er
enn eftir.
Síra Ear. Níelsson telur það aðalástæðuna fyrir um-
sókn sinni, að hann sé ekki ánægður með kverin. Sama
munu margir aðrir segja — að líkindum miklu fleiri en
kirkjustjórnina grunar. Það eru ekki léttúðarmennirnir né
þeir menn, sem andvígir eru kirkju og kristindómi, sem
óánægðastir eru. Óhætt er að fullyrða, að mörgum þeirra
að minsta kosti eru trúarbrögðin hið mesta alvörumál og
kærleiksmál. Því meiri ástæða er fyrir kirkjuna til þess
að taka skoðanir þeirra og tilfinningar í þessu efni til
greina.
Þeir lögfræðingar, sem hafa haft með höndum yfir-
stjórn kirkjumála vorra, munu hafa litið svo á, sem lög
krefjist þess, að kverunum sé haldið við undirbúning ung-
menna undir fermingu, og hafa ekki viljað slaka tii í því
efni. Auðsjáanlega lítur biskup á það mál af meira frjáls-
lyndi, þvi að í bréfi sínu gerir hann engar athugasemdir
við það, að síra H. N. hefir ekkert kver notað við ferm-
ingarundirbúninginn. Biskup lítur vafalaust 8V0 á, 8em
meira máli skifti um þau trúaráhrif, er ungmennin verði
fyrir við þann undirbúning, en um hitt, hve miklu hefir
verið að þeim haldið af guðfrroðilegum kenningum.
En nú er hætt við, að ýmsir af hinum mörgu mót-
stöðumönnum »kveranna* segi sem svo: »Já — prófessor-
inn, sem er prestvígður og getur fermt sitt eigið barn, fær
að hafa þetta eins og honum sýnist. En við hinir fáum
að kenna á mannamuninum. Ef við viljum láta ferma
börnin okkar, er þröngvað upp á þau lærdómsbók, sem
við teljum þeim blátt áfram skaðlega*. Það er kirkjunnar
að athuga, hvort henni muni holt að gefa slíkum hugs-
unum byr undir báða vængi.
14*