Morgunn - 01.12.1921, Síða 100

220
M ORGUNN
ur það naumast talið með nútíðar-þekking á málinu, eða
öllu heldur þekkingarleysi — að þetta stafi af því, að^
með háum aldri breytist stundum samband sálar og líkama-,.
verður lausara en fyr á æfinni.
Og gamli maðurinn hefir sjálfsagt rétt að mæla, þar
sem hann tekur það fram í upphafi frásagnar sinnar, að-
fáir muni geta svarað þeirri spurningu, hvað það hefir
verið, sem hann sá. Menn, sem trúa á huldufólk, — og
þeir eru áreiðanlega nokkuð margið, bæði hér á landi
og í öðrum löndum — munu láta sér verða fyrst fyrir
að geta þess til, að þarna hafi þess konar verur gert vart
við sig. Aðrir munu fremur hugsa sér, að hér hafi verið
um framliðna menn að tefia.
Vér höfum orðið þess áskynja, að svipaðar sýnir og
sú, er borið hefir fyrir þennan gamla mann á Hafralæk,.
eru alls ekki fátíðar hér á landi. Hitt mun aftur fátítt,
að þær hafi verið athugaðar af jafn mikilli nákvæmni
og greind. Á núverandi þekkingarstigi virðist enginn
geta neitt fullyrt um það, hvaðan þær stafi. En hitt er
mikils vert, að þær séu athugaðar sem nákvæmlegast, og að
þeim sé haldið til haga. Þess væri mjög óskandi, að sem
flestir, er fyrir þeim verða, skýri frá þeim jafn vel og þessi
gamli maður hefir gert, og að þær séu færðar í letur. Með
því einu móti getur nokkur von verið um það, að einhvern
tíma komist menn að sannleikanum um uppruna þeirra.
Hin sýnin er frá íslenzkri konu í Winnipeg, sem
gædd er miklum dulrænum hæfileikum. Frásögnin hefir
áður verið prentuð í blaði, sem gefið er út í Chicago og
heitir »Progressive Thinker«, en frú Helgason hefir sent
os8 hana sjálf. Að sjálfsögðu getur þar ekki verið um
neinar sannanir að tefla, fremur en í öðrum lýsingum frá
ósýnilegum heimi. En frásagnir þeirra, sem fylsta ástæða
er til að ætla að segi alt sem sannast og réttast af dul-
skynjunum sínum í sambandi við andlát manna, hljóta að
vera og eru áreiðanlega mörgum mönnum hið mesta.
hugðarefni.