Saga - 2001, Blaðsíða 274

272
RITFREGNIR
deilur sem sprottið hafa í þjóðfélaginu vegna starfsemi sínfóníuhljóm-
sveitanna. Bjarki víkur víða að þessu og segir frá fólki sem fann starfseiru
af þessu tagi allt til foráttu. Hins vegar hefði hér mátt gera meira úr og
ítarlegar, einmitt vegna þeirrar sérstöðu sem var fyrr á öldinni hérlendis.
Saga hljómsveitarinnar snýst nefnilega að mjög miklu leyti um tilraurur
áhugamanna um „æðri listir" (hvemig svo sem mönnum fellur það hug'
tak) til að koma fjárfreku fyrirtæki á ríkisspenann sem ræki menningar-
starfsemi af þeim toga sem var flestum landsmönnum framandi. Erlend-
is var víðast hefð fyrir menningu af þessu tagi, en hér snerist baráttan ekki
bara um að halda þessari tegund menningar á lofti heldur einnig að inn-
ræta hana. Ég var ekki nógu ánægður með úrvinnslu Bjarka hvað þetta
snertir.
Það er strembið að rekja sögu stofnunar eða fyrirtækis án þess að hun
verði þurr og óaðlaðandi. Bjarki skrifar hins vegar í mjög léttum og glað'
legum stíl sem er allt annað en þurr og leiðinlegur. Sagan iðar af lífi °8
skemmtilegu fólki. Það er mjög snjallt að brjóta textann upp með graum
textarömmum á víð og dreif um ritið sem geyma ýmiss konar ítarefm og
útúrdúra. Þeir bæði forða meginmálinu frá því að verða of sundurleitt og
krydda söguna og gefa henni margslunginn keim. Einnig gefst lesandan-
um færi á að grípa niður í stuttar frásagnir sem krefjast ekki að lesið se 1
kringum þær til að setja þær í samhengi. Sem dæmi um líflegan stíl og
snjallan má nefna þá aðferð að kalla meginkaflana í síðari hlutanum ,,F°r'
leikurinn" og „Hljómkviðan".
Textafrágangur allur er til fyrirmyndar og stafsetningarvillur og Prerit
villur eru vandfundnar. Hægt er að benda á dæmi um ónákvæmru
við
gerð beinna tilvitnana en það var ekki teljandi í þeim tilvikum sem e8
gáði sérstaklega að. Eins mætti á stöku stað gæta meiri nákvæmni í texta,
en það var smálegt. Tilvísanir eru á stundum heldur fátæklegar og heiff1
ildaskráin er ekki mikil að vöxtum. Það hefði auðveldlega mátt bæta.
Sem eðlilegt er telur Bjarki Sinfóníunni flest til tekna og sögu hennar
samofna sögu framfara í íslensku þjóðlífi. Og ég skal verða síðastur til a
andmæla því að starf Sinfóníunnar og stofnun hafi verið heillaspor í sögr*
þjóðarinnar. Hins vegar má gæta sín á því að fella aðdáunina ekki að a
dankaðri söguskoðun framfarahyggjunnar, þar sem allt var vont í gaIT ,
daga en nú er allt gott, og verður sífellt betra. Þannig er fulllangt geng10
að lýsa „vorinu" á íslandi þegar sagt er: „Hvenær kemur vorið? spu
fólk og þannig höfðu íslendingar spurt í þúsund ár. En víðar var vetur
í tíðarfarinu, sá andlegi drungi sem hvílt hafði yfir landi og lýð 11111
aldaraðir var enn fyrir hendi að ýmsu leyti" (bls. 85). Þetta verður að te J
ast heldur vafasöm sagnfræði.
Stéttartalið, lögin um sveitina og upptökuskráin eru vel fram sett. Einna
mestur fengur er þó að ítarlegri tónleikaskrá hljómsveitarinnar sem ég u
gleymt mér yfir löngum stundum. í fyrsta lagi er brýnt að þessar uppb'5