Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1928, Qupperneq 130

128
sínum gjörðum og ætlar öðrum engan fláttskap, og það
kom honuin í koll um síðir. Hann er framgjarn og vill vera
frjáls og óháður, og þó er hann, án þess að vita af, alla
æfi sína í raun og veru aðeins verkfæri í hendi erlends
konungs til þess að draga sjálfsforræði úr höndum lands-
manna. Og þó er einhver glæsileiki yfir sögu hans. Hann
er sem djarfhuga æskumaður, sem er að klífa hömrótta
fjallshlíð, treystir um of á styrkleik snasanna, sem hann
tyllir á, gætir þess ekki, að sumstaðar leynast þverbrestir,
þar sem síst skyldi, og svo hrapar hann.
Hann treystir um of á drengskap og heilindi annara,
ætlar ekki öðrum það, sem hann mundi ekki sjálfur gera.
Hví fellur hann fyrir liðfáum mótstöðumanni, frænda sín-
um, sem hann grunar ekki um nein svik, fellur fyrir ein-
um af þessum mönnum, sem Sturlungaöldin er svo auðug
af, manni, sein er hvorttveggja í senn varmenni og dreng-
ur góður um margt.
Bragi Sigurjónsson.
(17 ára).
Hef þann sið, að láta nem. í yngri deild skrifa um einhverja
söguhetju í Sturlungu á hverjum vetri. Er það gert til þess að
kenna þeim að safna efni og gera um leið sjálfstæðar athuganir
um það. Hef eg' þá forðast að búa nem. nokkuð í hendur og' tala
aldrei við þá um þá söguhetju fyr en ritgerðunum hefur vei'ið
skilað. Þessi ritgerð er frá síðastliðnum vetri. Sturiunga er
mjög vel ti) þessara æfinga fallin, af því að frásagnir um ein-
staka menn eru þar svo mjög' i molum og þó glöggar, þegar mol-
arnir eru lesnir saman.
A. S.