Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1937, Blaðsíða 149

ÁTJÁNDA ÁRSÞING ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGSINS
131
sinni, veldur einn saman, engum er ilt
skapað”. Það sem maðurinn lætur sér
verða úr æfinni með greind og gjörhygli
er sjálf hamingjan, annað er hún ekki.
Að þóknast öllum er alls ekki hægt,
sv° um það ber því aðeins að hugsa að
bnegðast ekki réttlætiskröfunni. “Eigi
er auðgætt, svo at öllum líki, ger svo at
góðir lofi.”
Af svo miklu er að taka úr riti þessu,
3-f heilræðum og speki, að enginn timi
er til að tilfæra það alt. Læt eg því við
þessi dæmi sitja, og legg það undir yðvarn
dóm hvort þau séu ekki fyrir hvaða þjóð-
lif sem er, “holl til halds og breytni.”
Skal þá sem skjótast litið yfir sögu
félagsskapar vors þetta síðast liðna ár og
gerðir nefndarinnar. Árið hefir að ýmsu
leyti verið viðburðaríkt. Hvarflar manni
fyrst í huga missir mætra og góðra fé-
'agsmanna. “Höll taka björg at falla”,
segir í Hallmundarkviðu og sannast það á
°ss hinum eldri Islendingum hér í landi.
Hefir f jöldi þeirra andast á þessu ári svo
n®rri laetur að auðnar nemi í hópi
Peirra er hingað kom snemma á tið. Af
félagsfólki voru hafa þessir dáið svo vér
vitum um: Guðrún Stefánsson á Gimli,
Kristján Nlels Júlíus, við Eyford, Björn
• Jónsson á Gimli, Gisli Grímsson við
undar, Gunnar Hermannsson, Leslie,
eigþór Kjartansson Jóhnson í Winnipeg,
agnús Tait í Vancouver, Guðmundur
órðarson við Piney G. Storm við Glen-
°ro, Helgi Sturlaugsson í Selkirk, Man.,
William Thordarson í New York, N. Y.,
Hergsveínn Matthíasson Long I Winnipeg,
Mrs. J. p. Lindal við Brown, Friðrik Guð-
uiundsson við Mozart, Mrs. Sophía John-
s°n við Wynyard og nú síðast ólafur S.
horgeirsson, prensmiðjueigandi í Winni-
Peg. Eftir alt þetta fólk er skarð, og
eHir sumt, svo stórt, að það verður aldrei
ylt hér á vesturvegum. Með þakklæti
uiinnumst vér samvinnunar við það, að
velferðar og áhugamálum vorum, og vott-
nm aðstandendum þess, innilega samúð
Vora og hluttekningu.
Þeim, málum sem þingið síðastl. ár
vísaði til stjórnarnefndarinnar, hafa verið
Sei ð öll skil sem ástæður hafa leyft, öllum
nema þremur, en þau eru: að reisa is-
lenzkum landnámskonum minnisvarða; að
kaupa skógarlund í grend við Winnipeg-
borg á öðrum hvorum árbakkanum, er
nothæfur sé til þjóðlegra samfunda og úti-
skemtana; að skrásetja alla atvinnulausa
Islendinga og auglýsa, vinnuveitendum
tU glöggvunar. Að nefndin hefir ekki séð
sér fært að freista neinna framkvæmda
í þessum málum kemur ekki til af því að
hún álíti þau eigi þörf og þess verð að
þeim sé gaumur gefinn, heldur af hinu að
þau krefjast þeirra fjárframlaga sem fé-
lagið að þessu sinni hefir ekki ráð á að
veita. Skilar nefndin þeim því til baka
aftur til þingsins eins og hún tók við þeim.
trtbreiðslumál.
Crtbreiðslumál félagsins eru eins og
þingheimur veit margþætt, og fram yfir
það að auka sjálfa félagatöluna, er öllu
þvi skipað imdir þenna starfslið er lýtur
að því að kynna Island og Islendinga út
á við. Félagatalan hefir vaxið á árinu og
verður grein gerð fyrir þvi í skýrslum
deilda er væntanlega verða lagðar fyrir
þingið. Ýmsar fyrirlestraferðir hafa ver-
ið famar og hefir, ei-ns og síðastl. ár Dr.
Richard Beck verið þar afkastamestur.
Fimm erindi hefir hann flutt á ýmsum
stöðum um íslenzk efni, og útvarpað
tveimur þeirra erinda frá fjórum út-
varpsstöðvum. Þess utan hefir hann sam-
ið 5 ritgerðir er birst hafa í amerískum
timaritum. Á hann góðar þakkir skilið
fyrir þenna dugnað og þann áhuga sem
hann jafnan sýnir með þessu verki fyrir
öllu því sem íslenzkt er. Forseti félags-
ins hefir flutt tvö útvarpserindi um Is-
lendinga vestan hafs undir umsjá hins
svonefnda “Adult Education Association”,
er Dr. England veitti forstöðu árið sem
leið. Erindi þessi voru birt í ensku viku-
blaði í Boston (The Christian Regdster).
Þá var forseti viðstaddur fyrir hönd fé-
lagsins, við afhjúpunar athöfn minnis-
varða St. G. Stephanssonar á síðastl.
sumri og flutti þar erindi, og ennfremur
ásamt varaforseta við útför skáldsins Kr.
N. Júlíus er fór fram að Mountain, N.
Dak. 29. okt. A sjötugs ára afmælishátíð
skáldsins J. Magnúsar Bjarnasonar, er
félagið, í samráðum við Þjóðræknisdeild-
imar í Saskatchewan, stóð fyrir, mættu