Tímarit Máls og menningar - 01.03.1977, Side 98

Tímarit Máls og menningar
Svejk steig fram úr röðum nýliðanna og horfði brosandi á herra ofurst-
ann.
„Tilkynni í undirgefni, ég er í snúningum hérna hjá herra nýliðunum
og mér féll einkar vel þetta sem herra ofurstanum þóknaðist að segja. Það
kemur svo beint frá hjartanu!“
Og þegar kirkjuklukkurnar í Triente hringdu til messu þá átti Svejk
tveggja klukkustunda fangelsisvist að baki.
Þetta varð löng og góð fangavist. Þegar hann losnaði var honum aftur
fenginn byssustingur og svo var honum þröngvað upp á vélbyssudeildina.
Það stóðu yfir miklar heræfingar í námunda við ítölsku landamærin og
Svejk góðidáti átti með fleirum að taka þátt í þeim.
Fyrst hlustaði hann þó á útleggingu flokkstjórans:
„Hugsið ykkur að Italía sé búin að segja okkur stríð á hendur og við
leggjum til atlögu við ítalina.“
„Stórfínt, þá leggjum við til atlögu!“ hrópaði Svejk frá sér numinn og
fékk sex daga fangelsi fyrir.
Þegar hann var búinn að afplána þá hegningu var hann sendur í fylgd
með nokkrum föngum og korpóral úr vélbyssudeildinni í humátt á eftir
hinum. Fyrst gengu þeir eftir dalverpi svo riðu þeir upp í fjöllin þar sem
Svejk villtist eins og vænta mátti í skóginum rétt við ítölsku landamærin.
Hann paufaðist gegnum skógarþykknið í leit að félögum sínum sem
hann hvergi fann. Og þar kom að hann sté alvopnaður sæll og glaður yfir
landamæri Italíu. Og þar fann Svejk góðidáti nokkuð.
Við austurrísku landamærin var vélbyssudeild frá Mílanó einmitt á æf-
ingu. Nú vildi svo til að múldýr klyfjað vélbyssum og átta fótgönguliða
bar þar að sem Svejk var að rangla og skima á fjallinu. Grandalausir skriðu
þessir ítölsku hermenn inn í runna og lögðu sig. Múldýrið með vélbyssu-
klyfjarnar var að nasla og rásaði burt frá herdeild sinni alla leið þangað
sem Svejk sat brosandi og horfði á óvininn.
Svejk góðdáti þreif nú beislistauminn á múldýrinu og sneri heim til
Austurríkis með ítalskar vélbyssur á ítölsku múldýri.
Hann fór sem leið lá niður í dalverpið þar sem hann var lengi að villast
og það var komið undir kvöld þegar hann loks fann austurrísku herbúð-
irnar.
Vörðurinn var ekki alveg á því að hleypa honum inn því hann kunni
ekki lykilorðið, en þá bar þar að offíséra. Skælbrosandi bar Svejk höndina
upp að húfunni og sagði:
84