Tímarit Máls og menningar - 01.09.1985, Side 24

Tímarit Máls og menningar
öllum mönnum hafði það gerst í Kákáníu. I því tilliti var Kákánía
það ríki sem lengst var á veg komið, án þess veröldin vissi af því;
hún var það ríki sem hafði á einhvern hátt lifað sjálft sig en gekk
áfram af gömlum vana. Menn nutu þar neikvæðs frelsis, voru sér
sífelldlega meðvitandi um ófullnægjandi rök eigin tilveru, og mátt-
ug hugsýn þess sem ekki hafði orðið eða var að minnstakosti ekki
óafturkallanlegt umlukti menn einsog andblær útsævanna sem
mannkynið hafði risið úr í öndverðu.
Þetta fór svona, var viðkvæði manna þar þegar fólki annarsstaðar
fannst að mikil undur og firn hefðu gerst. Þetta sögðu menn með
orðalagi sem ekki átti sér neina hliðstæðu í þýsku eða öðrum
málum, blær þess gerði staðreyndir og örlögþrungna atburði
þyngdarlaus einsog fiður og hugsanir. Já, þó margt mæli reyndar
gegn því var Kákánía eftilvill þegar öllu er á botninn hvolft land
fyrir snillinga; og sennilega var það líka þessvegna sem hún leið
undir lok.
Þorsteinn Þorsteinsson þýddi.
286