Tímarit Máls og menningar - 01.09.1985, Side 77

Ferdaleikur
hvarf bak við runna. (Einu gildir hversu mikla ánægju návist hins
elskaða veitir, maður verður að vera einn með sjálfum sér til að geta
notið hennar til fullnustu).
Þvínæst kom hún út úr skóginum og gekk aftur upp á veginn;
það rétt sást glitta í bensínstöðina þaðan sem hún stóð; tankbif-
reiðin mikla var farin. Bifreiðin ók upp að rauðmálaðri bensíndæl-
unni. Hún rölti meðfram veginum; hún leit aðeins við endrum og
eins til að gá hvort hann væri ekki á leiðinni. Loks sá hún hann.
Hún nam staðar og gaf merki, svona eins og stelpa sem ætlar að fá
sér far með ókunnum bíl. Bifreiðin hemlaði og stansaði fyrir
framan hana. Ungi maðurinn hallaði sér útað rúðunni, skrúfaði
hana niður, brosti og: „Hvert ætlar þú fröken?“ spurði hann. „Ert
þú nokkuð á leiðinni til Býsrícu?“ spurði hún og brosti daðurslega.
„Gerðu svo vel að stíga uppí,“ sagði hann og opnaði um leið dyrn-
ar. Hún steig uppí og bifreiðin ók af stað.
3.
Ungi maðurinn gladdist alltaf við að sjá hana í góðu skapi; það
gerðist ekki svo oft: hún var í þreytandi vinnu (leiðinlegur andi,
mikil yfirvinna án umbunar) auk þess sem heilsutæp móðir hennar
bjó hjá henni; þar sem hún var oft þreytt var hún tæp á taugum og
óörugg með sig; hún varð kvíðin og hrædd af litlu tilefni. Hann tók
því hverjum gleðivotti hennar eins og blíður og skilningsríkur eldri
bróðir. Hann brosti til hennar og sagði: „Huggulegri farþega hef ég
nú ekki tekið uppí þau fimm ár sem ég er búinn að keyra.“
Unga stúlkan tók hverju smáskjalli vinar síns heils hugar. Til að
halda aftur af ástríðuhitanum sagði hún:
— Lygin í þér.
— Lít ég út fyrir að vera lygari?
— Þú virðist hafa gaman af því að ljúga að kvenfólki, svaraði hún
og ósjálfrátt læddist dálítið af gamla kvíðanum inn í orð hennar því
hún áleit í raun og veru að vinur hennar skemmti sér við að ljúga að
kvenfólki.
Að öllu jöfnu fór afbrýðisemin í vinkonu hans í taugarnar á
339