Tímarit Máls og menningar - 01.09.1985, Síða 86

Tímarit Máls og menningar
fullur maður, sem áreiðanlega hefur ætlað að undirstrika hversu
mikill heimsmaður hann var, til hennar og ávarpaði hana á frönsku:
„Combien, mademoiselle?"
Unga stúlkan skildi hvað klukkan sló. Hún reigði út barminn og
naut til fullnustu hverrar einustu mjaðmahreyfingar; hún hvarf bak
við bólstraða hurðina.
9.
Þetta var nú meiri leikurinn. Það skrýtna við hann var, til dæmis, að
þótt hann væri búinn að setja sig algerlega í spor ókunna bílstjór-
ans, hætti hann ekki augnablik að sjá vinkonu sína í hlutverki kon-
unnar á puttaferðalaginu. Og honum sveið einmitt þetta; hann
horfði upp á vinkonuna önnum kafna við að gefa ókunnum manni
undir fótinn og hann naut þeirra dapurlegu forréttinda að fá að vera
viðstaddur allt saman, fylgjast náið með orðum hennar og gerðum
þegar hún hélt fram hjá honum; hann naut þess þverstæðukennda
heiðurs að vera sjálfur beita fyrir framhjáhald hennar.
Það versta var að hann dáði hana meira en hann elskaði; hann
hugsaði alltaf með sér að tilvera ungu konunnar grundvallaðist
umfram allt á trygglyndi hennar og hreinleika; og að utan þeirra
marka væri hún einfaldlega ekki til lengur; að utan þessara marka
hætti hún að vera hún sjálf, líkt og vatn er ekki lengur vatn yfir
suðumarki.
Og þegar hann sá hana fara yfir þessi hræðilegu mörk á svona
þokkafullan og eðlilegan hátt, fann hann hvernig reiðin gaus upp í
honum.
Hún kom aftur af salerninu og sagði í kvörtunartón: „Það kom
maður til mín og spurði: Hvað kostar það, fröken?“
— Vertu ekki hissa á því! Þú lítur út eins og mella!
— Mér er nákvæmlega sama.
— Þú hefðir átt að vera áfram hjá manninum!
— En hvað ef ég er með þér?
— Þú getur farið og hitt hann á eftir. Þú þarft bara að semja við
hann.
— Mér líst ekkert á hann.
348