Tímarit Máls og menningar - 01.09.1985, Page 124

Tímarit Máls og menningar
(3)
Jóhann Eyfells. (Nafnlaust) 1970; steinsteypa,
hxd 230 sm, hreidd 230 sm, dýpt 200 sm.
(4) Sköpunarathöfnin sjálf og verkið sem einskonar skrásetning eða
myndfesting þeirrar orku. Og um leið undirstrikun á tilvist lífsorkunnar
sjálfrar. Kjörorð „actionmálaranna" frá 6. áratugnum (t.d. Pollock) var og
er „Ég er til, ég er lifandi." Raunar á þetta viðhorf stóran þátt í mótun
„listamannabóhemisma" (og „sjenídýrkunar") sem ávallt hefur verið svo
vinsæll í íslenskri listamannastétt. (Enda eru augljós tengsl milli evrópsks
eftirstríðsára existentialisma og „actionmálverksins"). Þetta viðhorf á líka
þátt í mótun og viðgangi hins lífsseiga (og tvíeggja) slagorðs: „List er það
sem listamaðurinn gerir.“ Sköpunarathöfnin verður fyrst sérstakt við-
fangsefni í íslenskri myndlist í verkum Kristjáns Davíðssonar, síðar í
verkum ýmissa sem fengist hafa við gerninga (performance), svo og beint
eða óbeint í mörgum verkum og aðgerðum Magnúsar Pálssonar og Ólafs
Lárussonar.
(4)
Ólafur Lárusson. Cul-
de-sac II, 1980; (s/h
Ijósmyndir og málning á
gUrt plast), 14 einingar,
hver37,3x47,3 sm.
386