Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1991, Side 22

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1991, Side 22
mér fannst ég geta sett stimpil veruleikans á hvert mitt ritverk, sem snerti þessi fræði. En það var einnig hugsjón mín að studera grasafræði, jarðfræði, dýrafræði, mannfræði, meira sálarfræði og pólitík til þess að forðast öil vanþekkingargöt í hugsun og framsetningu. En þessi löngun varð aldrei neitt meira en lokkandi draumur, að pólitíkinni undanskilinni, þó var ég æfinlega mjög óánægður með þekkingu mína á þessu lífræna sviði. Og svo komst hugur minn áður en mig varði inn á nýjar brautir. (Bls. 279-286). Stööur Ég fullyrði að [engin] fyrirbrigði í heiminum hafa haft eins lítið aðdráttarafl í vitund minni eins og stöður og embætti, og það hefur verið eitt af því óskiljanlegasta, sem mér hefur mætt á lífsleiðinni, að sjá hvað menn hafa verið sólgnir í þessi veraldar- gæði. Að mega hugsa í ró og næði, að geta haft tíma til að spjalla við kunningja mína, að mega lesa og studera og skrifa, þegar mig hefur langað til, — þetta hefur verið fyrir mig það eftirsóknarverðasta í lífinu. En að fara að þræla sér út í stöðum og embættum, sem maður í flestum tilfellum er illa fær um að rækja, aðeins til þess að aðrir líti upp til manns eða til þess að geta étið fínni mat, gengið fínni til fara, búið í fínni húsakynnum, geta farið oftar á bío, hafa ráð á að vera oftar fullur, — þetta hefur staðið fyrir mínum hugskotssjónum sem einhver sú vanvirðulegasta sjálfssaurgun sem [ég] hef getað hugsað mér. Þrátt fyrir þetta varð ég yfirfallinn af einni stöðu á æfi minni. Það var einn dag í septembermánuði 1919 (?), að Jakob Jóh. Smári komi heim til mín og bað mig að taka að mér íslenskukennslu í iðn- skólanum. Hann hafði kennt þar íslensku undanfarin ár, en hafði nú fengið kennarastöðu við menntaskólann. „Nei, vinur minn, það get ég ekki. Ég er enginn maður til að kenna.“ „Hvaða vitleysa. Þú getur vel kennt. Ég er viss um, að þú yrðir góður kennari." „Góður kennari! Guð almáttugur! Nei, ég ber það ekki við.“ Svo liðu nokkrir dagar. Þá kom Jakob aftur og lagði nú mjög fast að 20 TMM 1991:2 J
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.