Skáldskaparmál - 01.01.1994, Blaðsíða 68

Skáldskaparmál - 01.01.1994, Blaðsíða 68
66 Ármann Jakobsson þá er hann talaði við“ sem ég fæ ekki skilið á annan veg en að Snorri hafi verið heldur fleðulegur, ávallt besti vinur þess sem hann ræddi við hverju sinni og samsinnir þá mönnum en forðast deilur.79 Aftur á móti hefur hann verið frekju- hundur hinn mesti og „ef hann lagði nokkuð til varð hann að ráða“ og þá skipti engu, hver átti í hlut. Þannig minnist Sturla Þórðarson þessa jafnaldra sfns sem dó ungur og ég er ekki frá því að hann gæti þar verið að lýsa vini sínum og leikbróður á þann raunsæja og mannlega hátt sem Sturlu einum er lagið. Þórði er einnig lýst og fylgdarmönnum þeirra. Þannig breytir sagnaritarinn andlitslausum nöfnum í lifandi menn og vekur samúð með þeim. Þó er áherslan mest á Snorra enda verður hann síðan miðpunktur frásagnarinnar. Gunnar Karlsson hefur bent á að hér sé í fyrsta sinn getið aldurs Snorra en hvergi sé nefnt að hann var aðeins fimmtán vetra í Sauðafellsför. Hins vegar geti Sturla sérstaklega um ungan aldur Gissurar Þorvaldssonar og Órækju Snorrasonar er þeir fari með mál á Alþingi. Þetta telur Gunnar benda til að Sturla beri ekki sömu virðingu fyrir vígaferlum.80 Enn fremur má benda á að Sturla notar tækifærið til draga fram æsku Snorra í lýsingunni á falli þeirra bræðra bæði til þess að gera níðingsverk Sturlu Sighvatssonar og manna hans meira og til þess að undirstrika hetjuskap Snorra. Því að enda þótt Sturla beri enga virðingu fyrir vígaferlum ber hann virðingu fyrir hetjuskap og hetjur hans eru þeir sem taka dauða sínum með stillingu, eins og Snorri Þorvaldsson. Lýsingin á vörn Vatnsfirðinga er löng og ýtarleg. Þar er áberandi áhugi sagnaritarans á Snorra Þorvaldssyni og æska hans dregin skýrt fram. Snorri manar þá Sturlu Sighvatsson til að sækja að og sakar þá um að þora „lítt að hætta á jafnaðarfundi við oss.“(338) En Sturla hefur ráð þeirra í hendi sér og hlær bara að honum. Enn eggjar Snorri Sturlu og kallar hann Dala-Frey en frýjur bíta lítt á hann. Þá tekur Hallur nokkur Arason til máls og vill láta reyna með þeim Snorra þar sem þeir séu þar „menn yngstir“ (339). En Snorri treystir honum ekki og kastar grjóti í hann. Síðan hælist hann um yfir því. Sturla dregur hér fram taugaóstyrk Snorra, hann vill selja sig dýrt, er ekki búinn að gefa upp alla von og gerist málglaður, enda undir streitu. Þórður Þorvaldsson býðst til að gefast upp, halda utan og gefa upp ríki sitt fyrir Sturlu gegn griðum. Kveður Sturla Þórðarson marga hafa kallað þau boð „áheyri- Ieg“ (354) og fellir þar dóm yfir nafna sínum gegnum almannaróm því að hann tekur ráð Þórðar Guðmundssonar sem gegnir í þessari frásögn svipuðu hlutverki og Brúsi prestur og Einar skemmingur áður (og er síðar talinn upp í hópi fallinna á Örlygsstöðum). Halldór á Kvennabrekku mælir hins vegar mest í móti og neitar 79 Hér er athyglisvert samræmi við þá konungsímynd sem sjá má í lýsingu Snorra Sturlusonar á Eysteini konungi (Heimskringla, III, ÍF, XXVIII, bls. 260-261). Sjá Lars Lonnroth, Deti dubbla scenen. Mundigdiktningfrán Eddan tilAbba, Stokkhólmi, 1978, bls. 34—35. Náskylda hugmynd má lesa úr 45. og 46. vísum Hávamála (Eddadigte I. Völuspá. Hávamál, Jón Helgason gaf út, Kaupmannahöfn, 1951, bls. 20). Sturla sjálfur átti í mestu vandræðum með að taka ákvarðanir þegar hann var lögmaður vegna tilhneigingar sinnar til að sneiða hjá vandræðum (Guðrún Ása Grímsdóttir, „Sturla Þórðarson", bls. 23). 80 Gunnar Karlsson, „Siðamat fslendinga sögu“, bls. 219-220.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185
Blaðsíða 186
Blaðsíða 187
Blaðsíða 188
Blaðsíða 189
Blaðsíða 190
Blaðsíða 191
Blaðsíða 192
Blaðsíða 193
Blaðsíða 194
Blaðsíða 195
Blaðsíða 196
Blaðsíða 197
Blaðsíða 198
Blaðsíða 199
Blaðsíða 200
Blaðsíða 201
Blaðsíða 202
Blaðsíða 203
Blaðsíða 204
Blaðsíða 205
Blaðsíða 206
Blaðsíða 207
Blaðsíða 208
Blaðsíða 209
Blaðsíða 210
Blaðsíða 211
Blaðsíða 212
Blaðsíða 213
Blaðsíða 214
Blaðsíða 215
Blaðsíða 216
Blaðsíða 217
Blaðsíða 218
Blaðsíða 219
Blaðsíða 220
Blaðsíða 221
Blaðsíða 222
Blaðsíða 223
Blaðsíða 224
Blaðsíða 225
Blaðsíða 226
Blaðsíða 227
Blaðsíða 228
Blaðsíða 229
Blaðsíða 230
Blaðsíða 231
Blaðsíða 232
Blaðsíða 233
Blaðsíða 234
Blaðsíða 235
Blaðsíða 236
Blaðsíða 237
Blaðsíða 238
Blaðsíða 239
Blaðsíða 240
Blaðsíða 241
Blaðsíða 242
Blaðsíða 243
Blaðsíða 244
Blaðsíða 245
Blaðsíða 246
Blaðsíða 247
Blaðsíða 248
Blaðsíða 249
Blaðsíða 250
Blaðsíða 251
Blaðsíða 252
Blaðsíða 253
Blaðsíða 254
Blaðsíða 255
Blaðsíða 256
Blaðsíða 257
Blaðsíða 258
Blaðsíða 259
Blaðsíða 260

x

Skáldskaparmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skáldskaparmál
https://timarit.is/publication/1141

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.