Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1982, Side 10

8
MÚLAÞING
aldrei að fága þau né endurbæta; þau stóðu alltaf óbreytt frá fyrstu
gerð.
Fyrir nokkrum árum sagði hann í gamni, en að gefnu tilefni, að ef til
vill gæfi hann út kver með svo sem tíu ljóðum þegar hann yrði sjötugur.
Ef þau yrðu sæmilegur kveðskapur þyrfti ekki meira í eina bók. Honum
entist ekki aldur til að ljúka við tíu kvæði eða erindi, sem hann væri
ánægður með, en ef til vill hefði hann tekið með í kverið einhver af þeim
ljóðum sem fara hér á eftir, ef honum hefði enst ævi til að gera alvöru úr
gamninu. Hann sendi mér þau flest eða öll með bréfum ásamt skýring-
um og athugasemdum varð’andi tilurð þeirra. Læt ég sumt af því fylgja
hér með, sumt í útdrætti en annað orðrétt.
Vögguljóð íslendings 1954
RÓUM, RÓUM,
rökkvar um inni
síga jarðskuggar
of sorfna viðu
læðist nótt
úr lokinhömrum.
Þey, þey og ró,
þysja hljóðvana
myrkrabólstrar.
Hver dýfír hægan
dökkfjölluðum vængjum?
Hver yppir eimyrju í úthorni?
Hlammar þögn,
hvað er í myrkrinu?
Sveipur mun í lofti
svartmari af landinu út
dregið dimmrúnum
draumspjald.
„Þetta ljóð er sjálfrunnið, nema seinnihlutinn, því er hann innan sviga. Um kvæðið er
ekkert að segja nema að það sýnir vel beyg og kvíðboga fyrir framtíð Islands, og ekki að
ástæðulausu. Bakgrunnur þess er stemningar úr þjóðsögum og hneigð fyrir dularfulla og
válega hluti. Síðustu línuna mun ég óafvitandi hafa fengið að láni, líklega hjá Jónasi
Hallgrímssyni".
(Tröll er á ljóra
tvíspornar fold
veður böðtungl
í banaskýjum
stafar fárgeislum
furðuþil
urðarmáni urðarmáni.
Vá er fyrir dyrum
vá alls válegs
þrennur dauði
þríeinn og einn.
Fram eru feigs götur.)