Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1982, Qupperneq 166

162
MULAÞING
jafnfallið væri komið eins og það sem féll í Reykjavík síðasta sólarhring
árins 1978. Nú tókum við fram skíðin. Kom enn upp vandamál með
samfylgdarmanninn, því hann var skíðalaus. Við ákváðum að kafa með
honum og skiptast á um að troða slóð upp á heiði en bera skíðin þangað.
Hann ætlaði aðeins upp að Dalhúsum í Eyvindarárdal þann dag en við
ætluðum í Meðalnes í Fellum ef við gætum. Við lofuðum allir að snúa
aftur ef á okkur hvessti fyrri hluta leiðar. Ferðalagið gekk jafnt og
örugglega upp allar brekkur í Fjarðardal. Komið var fast að hádegi
þegar við komum á Kolsanda en svo nefnist hæsta svæði heiðarinnar.
Reyndist Sigurjón býsna drjúgur göngumaður þótt aldrei færi hann
hratt. Að Kolsöndum er tveggja stunda gangur frá Firði og frá þeim
hallar niður í Slenjudal og virtist minni snjór í þeim dal. Hvatti Sigurjón
okkur nú til að stíga á skíðin, því við áttum helmingi lengri leið í
áfangastað og taldi hann sig öruggan með að ná Dalhúsum. Stigum við á
þau og fengum samfellt rennsli svo til alla leið á Slenjudalsháls skammt
frá Eyvindará. Blasti þá við okkur undrunarefni, því mjög lítill snjór
virtist á Eyvindarárdal og var alautt á Mið-Héraði. Við Olafur stönsuð-
um á hálsinum og litum til baka. Virtist okkur Sigurjón vera enn
skammt neðan við Kolsanda en við vorum aðeins 15 mínútur niður
Slenjudalinn. Kom okkur til hugar að skilja skíðin eftir en létum ekki
verða af því. Bárum við þau alla leið og sá ég mikið eftir því síðar.
Fórum við á ís yfir Eyvindará og áfram til Egilsstaða. Við ætluðum
beinustu leið vestur yfir Lagarfljót á ís. Fengum við leiðbeiningar um
hvernig stefna skyldi yfir fljótið svo og fréttir um að það hefði verið
skeiðriðið undanfarna daga. Við héldum beinustu leið og samkvæmt
leiðsögn í stefnu á Meðalnes. Bjart var í lofti en þó nokkuð brugðið birtu
þegar við komum þangað og höfðum verið 12 tíma á leiðinni.
Þá bjó í Meðalnesi Bergljót Jónsdóttir frá Fjarðarkoti í Mjóafirði. Hún
var móðursystir Kristjáns Gunnarssonar og ekkja eftir Gísla Sigfússon,
sem var föðurbróðir Kristjáns. Sölvi bróðir Bergljótar var ráðsmaður á
bænum. Systkinin Sölvi og Bergljót voru náskyld okkur ferðalöngun-
um. Þarna fengum við alúðlegustu viðtökur og gistum alls fjórar nætur.
Þorrablótið var í þetta sinn haldið á Ekkjufelli og fórum við þangað
gangandi nokkur saman. Þar fór allt vel fram enda margt fólk og mikil
kæti. Ekki þekktum við neitt fólk annað en samfylgdarfólkið frá Meðal-
nesi. Þarna var spilað á spil, sérlega mikið sungið og dansað af feikna
fjöri fram undir morgun. Minnir mig fastlega að eitt skemmtiatriðið
væri kappát og að sigurvegarinn ynni sér það til frægðar að ljúka hangi-
kjötslæri. Fannst okkur allt þetta vera ágæt skemmtun, enda áttum við