Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1982, Qupperneq 173

MULAÞING
169
Sesselju Bjarnadóttur Einarssonar ,,ádi“ lögréttumanns á Þverhamri.
Sesselja var frá Flögu í Breiðdal. Tvo syni áttu þau og hétu báðir Jón.
Þá áttu þau eina dóttur Elínu að nafni. Þau ólust öll upp í Papey, og
þóttu þeir bræður miklir fyrir sér og iðkuðu íþróttir. Þeir voru atkvæða-
menn í sjón og raun. Þeir voru smiðir og búmenn góðir, en þó er sagt að
yngra Jóni hafi búnast betur. Hann átti fyrir konu Rósu dóttur Snorra
prests í Eydölum. Eldri Jón átti Onnu Sigfúsdóttur úr Eiðaþinghá. Þeir
bræður voru síleikandi íþróttir. Það var leikur þeirra að æfa mjög stökk-
fimi, hlupu yfir báta og fleira, var eldri Jón enn léttfærari. Hann lyfti sér
yfir hest jafnfætis og það með reiðfæri, einnig lék hann það oft að slá
fótum upp í stofubitann nær því seilingshátt, og kom ætíð standandi
niður. Yngri Jón lék þetta einnig vel, en féll jafnan við. Þeir Papeyjar-
bræður þóttu báðir mikilmenni, og var eldri Jón hafnsögumaður, en það
þótti þá eigi heiglum hent. Hann hafði sagt það að hann vissi vel, að það
væru forlög sín að drukkna í Papeyjarálum og liggja þar á mararbotni,
þótt hann hefði lengi leikið úr brögðum hættulegum við sæ og vind. Spá
Jóns um ævilok hans rættist þannig að hann bjóst til heimsiglingar frá
Djúpavogi. Yngri Jón var þar einnig og bað hann bíða sín, en hann vildi
það ekki og lagði af stað með einum unglingspilti. Hvasst var og þungi í
sjó. I álunum er sagt að þeir sæju skip sem sigldi til Djúpavogs. Fékk
Jón þá piltinum stýrið og stökk upp á hástokk bátsins til að heilsa eða
veifa hatti til skipstjórans, kunningja síns, en féll við það í sjóinn, því
þegar pilturinn leit við var hann horfinn og sást eigi síðan. En pilturinn
náði aftur landi og þótti það vel gert. Sesselja hét dóttir eldri Jóns. Hún
vandist ekki vinnu og var kölluð hin fína eða ríka. Hún giftist manni af
Héraði, Eiríki Bjarnasyni sem kallaður var járnhryggur. Þau bjuggu um
tíma í Papey, en Sesselja þótti ekki myndarleg til verka en vel gefin.
Eiríkur var vel hagmæltur. Þau flosnuðu upp og voru um skeið í Háls-
þorpi, en fóru svo til Seyðisfjarðar og eignuðust tvær dætur sem upp
komust. Unglingsstúlka af Berufjarðarströnd var vinnukona hjá þess-
um hjónum og lét Sesselja hana prjóna skotthúfu. En húfan varð mesta
ólán, svo Eiríkur orti brag um húfuna, en þá kom vísa hjá Þórdísi, en
svo hét stúlkan. Vísan er svona:
Sesselja mér sagði til að prjóna.
Eiríks er hún eljan fín
er því falleg húfan mín.
Jón yngri mun hafa eignast alla Papey er bróðir hans var fallinn frá.
Þau Rósa og hann áttu mörg börn, og eitt af þeim var Snorri dýralækn-