Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1997, Qupperneq 92

Múlaþing
Þessir voru yfirmenn á Fox:
Kapteinn Allan Young, yfirfararstjóri leiðangursins; hann
hafði verið með Sir L. M'Clintock í þeim leiðangri er fyrr var
nefndur. Navigatör og mælingamaður á skipinu C. C. Davis
undirfararstjóri. Hann var úr enska sjóliðinu, hafði verið í
suðurhafsleiðangri með Sir James Ross, og getið sjer góðan
orðstír. Þriðji var talinn ofursti Shaffner. Hinn 4. Dr. John
Rae, forstjóri landkönnunarliðsins, hann var Skoti. Hann
hafði unnið verðlaun sem sá fyrsti, er rakti feril John
Franklinsleiðangursins. Hann hafði lifað með Indíánum í
snjóhýsum í 2 vetur áður hann fann ferilinn af þessum
umgetna leiðangri Franklins.
Þá var I. C. Woods, skrifari leiðangursins,
steinafræðingur og ljósmyndari.
Dr. I. Slesser, skipslæknir og náttúrufræðingur.
Fr. Kindler, vjelameistari og smiður.
Proctor stýrimaður, fyrrum stýrimaður á kaupfari. Þá var
brytinn og þjónn hans og eldamaður, I bátsmaður, 3 algildir
skipsmenn (kvartermestre), 1 timbursmiður, 1 seglamaður, 2
kyndarar og 18 hásetar.
Alt voru þetta ágætismenn, svo þar mátti segja að valinn
maður væri í hverju rúmi. Með umboðsmönnum
Danastjómar, þeim Amljóti og Zeilau, vom þá 39 manns als
á skipinu. Skipsmennimir bjuggu fram í stafni. Miðskipa
voru vjelamar, eldhús og borðsalur, messan, aftur á var
lyftingin - káetan - og klefar yfinnannanna.
I landkönnunarliðinu voru, eftir því sem hr. Zeilau segir
frá, þeir:
Dr. John Rae formaður,
Ofursti Shaffner og
Löjtenant Th. Zeilau - Præmierlöjtenant í Infanteriet
(fótgönguliðinu).
Oðinn 1.-7. blað, janúar-júlí 1933 bls. 6
Heimsókn að Hallormsstað
Þrír leiðangursmanna voru „land-
könnunarliðið“ sem Jón læknir nefnir: Dr.
John Rae, formaður, Shaffner ofursti og
Th. Zeilau liðsforingi. Þeir lögðu land
undir fót frá Djúpavogi og hefst frásögnin
af ferðinni í þýðingu minni þegar þeir eru
komnir í hlað í Þingmúla. Zeilau liðsfor-
ingi hefur nú orðið:
„[Við komum] mjög seint um kvöldið
að Þingmúla þar sem við snerum okkur til
prestsins, síra Bjarna.
Hans velæruverðugheit tók mjög vin-
gjamlega á móti okkur og bauð okkur
kirkjuna sem hótel. Það er venja á Islandi,
eins og kunnugt er. Því að í kirkjunum er
gott loft og þrifalegt og maður þarf aðeins
að borga óverulega leigu íyrir. A maður
alltaf að taka þær fram yfir annað húsnæði
í hinum fátæku héröðum á Islandi.
Við komum okkur mjög þægilega fyrir í
kirkjunni og hvíldumst afbragðsvel á
dýnunum okkar sem blásnar em upp og
vatnsheldar. Þær eru ákaflega hentugar á
svona ferðalögum þar eð þær taka lítið
pláss og því auðfluttar. En fyrir líkama
eins og Shaffners eru þær lítt ánægjulegar
því að hinn mikli þungi pressar loftið úr
þeim svo að maður vaknar liggjandi á
hörðu gólfinu, stirður og með verk í
mjöðmunum og getur varla staðið upp.
Síra Bjami hugsaði mjög vel um okkur og
gladdist sérstaklega við komu okkar þegar
dr. Rae gaf honum góð ráð og meðöl handa
syni hans sem lá veikur með háum hita í
herbergi þar sem varla var hægt að ná
andanum.
Hér virtist okkur samt allt ganga betur
en hjá hinum glaða vini okkar, síra Hóseasi
þar sem kringumstæðumar em sjálfsagt
með hinum erfíðustu í þessu landi.
Að því er mig sjálfan varðaði sérstak-
lega gladdist ég mjög hér. Við gátum
nefnilega einfaldað gerðina á tjaldi okkar
þannig að á nokkmm mínútum gátum við
gert okkur þak yftr höfuðið. [Hér er hlaupið
yfír þýðingu á einni málsgrein]
Næsta morgun snemma fórum við
norður um fjallshrygginn sem er milli
Þingmúla og Lagarfljóts af því að fjallið er
90