Skagfirðingabók - 01.01.2011, Qupperneq 20

20
SKAGFIRÐINGABÓK
Húsráðendur, Sigurður Nordal og
Ólöf kona hans, tóku þessum fáráða
sveitadreng með virktum, og þar
tókst vinátta sem aldrei bar skugga á
síðan… Hús Sigurðar Nordals stóð
mér opið öll mín háskólaár og æ síðan,
og ég undraðist oft með sjálfum mér
hversu örlátur hann var á tíma sinn
við svo óráðinn mann. Kennslu-
stundir hans eru mér mjög minnis-
stæðar, en hverfa þó í skuggann af
einkasamræðum okkar, og þeirri
hand leiðslu sem hann veitti mér, slík
sem hún var. Löngu síðar varð mér
fullljóst hversu leiðsögn hans var mér
ljúf og jafnframt nákvæm og viturleg.
Ekki skal því gleymt, hversu fundvís
hann var á heppilegar leiðir til þess að
ég gæti séð mér farborða á náms-
árunum og öðlast um leið nokkra
þekkingu á ýmsum sviðum. (Mbl. 27.
september 1974)
Umhyggja Sigurðar Nordals fyrir
nem anda sínum kom fram í ýmsu, fyrr
og síðar. Og þótt það væri ekki ætlun
hans, varð hann til þess að beina Andr-
ési inn á starfssvið þar sem hann átti
eftir að inna af hendi helsta ævistarfið.
Nordal veitti því fljótt athygli að
Andr és var afburðagóður ljóðalesari.
Hann benti Helga Hjörvar, skrifstofu-
stjóra útvarpsráðs, á þennan unga
mann sem lesara. Það var í febrúar
1939 sem Andrés kom fyrst fram í
dagskránni og las þá kvæði eftir Einar
Benediktsson. „Ég kom nokkrum
sinn um og las,“ sagði hann síðar, „og
var óskaplega nervus við þetta fyrir-
tæki og þorði ekki að koma út á götu
í nokkra daga eftir þennan fyrsta lest-
ur.“ (Helgarpósturinn 9. janúar 1981)
Íslensk fræði í heimspekideild voru
sett saman af þremur greinum. Þær
voru: Íslenskt mál og málfræði, ís-
lensk ar bókmenntir og saga þeirra að
fornu og nýju og Íslandssaga. Aðal-
kennarar í þessum greinum voru Alex-
ander Jóhannesson sem kenndi mál-
fræði, Sigurður Nordal kenndi
bókmenntir og Árni Pálsson Íslands-
sögu. Aukakennarar sáu um einstök
námskeið. Kennslan fór fram í fyrir-
lestrum og æfingum (seminörum).
Nemendur voru ekki margir, en hér
hitti Andrés fyrir samstúdent sinn og
vin, Árna Kristjánsson.
Nám Andrésar gekk með eðlilegum
hætti. Þegar kom að því að velja sér
viðfangsefni í aðalritgerð hjá Sigurði
Nordal hefur sjálfsagt sitthvað komið
til greina, því Andrés var vel heima í
verkum ýmissa skálda. Trúarþelið
hefð i getað beint honum að séra Hall-
grími eða séra Matthíasi sem hann
hafði báða í hávegum. Þar fór saman
smekkur hans og kennarans. En Nor-
dal hafði rúmum tveimur áratugum
fyrr, 1920, flutt erindi um Grím
Thomsen þar sem hann lét í ljós þá
skoðun að Grímur hefði ekki verið
metinn að verðleikum á við önnur
íslensk höfuðskáld. Vera má að Sig-
urður hafi þess vegna haldið honum
sérstaklega fram við nemendur sína.
Hvað sem um það er valdi Andrés
Grím og skrifaði ritgerð sína um eitt
hinna meiri söguljóða skáldsins, Hem-
ings flokk Áslákssonar. Þetta kvæði
birtist í ljóðmælaútgáfu Gríms 1895,
en þar eru mörg kvæði ort út af ís-
lenskri fornöld og fornsögum. Hem-
ings flokkur er í fimm köflum og hafði
áður verið birtur í Andvara 1885, en
skáldið lagfært kvæðið mikið í útgáf-
unni tíu árum síðar.