Skagfirðingabók - 01.01.2011, Qupperneq 35

35
ANDRÉS BJÖRNSSON ÚTVARPSSTJÓRI
Andr és Björnsson að ljúka þýðing-
unni. Það var engin smáræðis áskorun
að taka við verki eins og þessu. En
Andr és gerði það og leysti vel af hend i.
Um það má vitna til ritdóms Ólafs
Jónssonar um þýðinguna. Hann var
kröfuharður gagnrýnandi og vel kunn-
ugur verkum Hamsuns. Hann segir í
dómi sínum á þessa leið:
… virðist einsætt að Andrés hefur
unnið verk sitt af dæmafárri natni og
trúverðugri vandvirkni, enda verða
tæplega séð skilin hvar verki annars
þýðandans sleppir og hins tekur við.
Og þótt lengi megi deila um beztu
þýðingu einstakra orða og setninga er
mest um hitt vert að í heild hefur
þýðingin mjög heillegan stílblæ,
íslenzkan og hamsúnskan í senn og
sver sig þannig í ætt við hinar fyrri
þýðingar Jóns frá Kaldaðarnesi. … Í
heild ber þessa þýðingu hátt yfir obb-
ann af þeim þýðingum sem berast á
íslenzkan bókamarkað og kemur þar
enginn samjöfnuður til greina. …
Mér virðist Andrés Björnsson hafa
skilizt við verk sitt með miklum
sóma; það mundi á fárra færi að taka
við og skila í höfn með þeim hætti
sem hér er gert verki annars eins
ritlistarmanns og Jóns frá Kaldaðar-
nesi. (Tíminn 16. janúar 1963).
Ólafur Jónsson nefnir nokkrar sögur
Hamsuns sem æskilegt væri að þýða
og eru þær allar komnar á íslensku
þeg ar þetta er ritað þótt það tæki
meir a en fjóra áratugi. Beint liggur
við, segir Ólafur, að þýða framhald
Benonís, Rósu. Andrés þýddi þá sögu,
en reyndar ekki fyrr en tæpum aldar-
fjórðungi síðar, í framhaldi af nýrri
útgáfu á Benoní hjá Almenna bóka-
félaginu. Þýðing Andrésar á Rósu kom
út hjá sama forlagi 1986. Síðasta
þýðing hans var útvarpsleikgerð af
sögu Hamsuns, Sveimhugar (Sværm-
ere), en sagan kom út löngu síðar í
þýðingu Jóns Kalmans Stefánssonar
undir nafn inu Loftskeytamaðurinn.
VII
Árið 1957 mun Andrés Björnsson
síðast hafa birt eigin skáldskap á
prent i, í safnritinu Skagfirzkum ljóðum.
Þar stendur fremst ljóðið Að lifa, um
daginn sem mótar einstaklinginn og
ræður örlögum hans. Það endar á þess u
erindi:
En drottinn hefur gert mér
að gera það, sem verst er,
að skrifa
um sviðann sem það veldur
að vera dagsins eldur
og lifa.
Upp úr 1960 er greinilegt að Andrés
fer að hugsa til þess að losna úr eril-
sömu starfi hjá Ríkisútvarpinu og
sinna meira þeim fræðum sem hann
hafði menntað sig í og hafði mestan
áhuga á. Enn vildi hann kanna feril
Gríms Thomsens og skáldskap sem
hann gerði að sérstöku viðfangsefni
sínu í háskólanámi. Árið 1963 sótti
hann um og fékk ársleyfi frá útvarp-
inu, hélt til Kaupmannahafnar með
fjölsk yldu sinni og vann þar að
rannsóknum á Konungsbókhlöðu.
Grímur bjó leng i í Danmörku og
komst til metorða í utanríkisþjónust-
unni. Gagna um þett a tímabil í ævi
skáldsins var einkum að leita í Kaup-
mannahöfn og því nauðsynlegt kann-