Skagfirðingabók - 01.01.2014, Blaðsíða 154

SKAGFIRÐINGABÓK
154
Þorsteinsson og Ingólfur Sveinsson.
Klukkan var orðin níu þegar lagt var
af stað frá Sauðárkróki. Hjá Víðinesi
gengu þeir af bílunum og tróðu sér á
tvo vélsleða ásamt viðlegubúnaði sínum
og öðrum farangri. Ætlunin var að gista
í skálanum þar sem ækið stóð frammi á
Staðargöngum. Veður var strekkingshvasst
á suðvestan en hálfbjart af tungli og
nokkurra gráðu hiti. Ásinn var orðinn
mikið auður og reyndist tafsamt með hin
þungu æki að þræða sig eftir snjódrögum
en í annan stað að böðlast yfir þúfnahöft
og auða mela. Í Kolbeinsdalnum urðu svell
til vandræða, dalbotninn allur ein glæra
og ekki árennileg í náttmyrkri. Síðasta
spölinn fram að Fjalli lenti leiðangurinn á
villigötum og var lengi að streða yfir mela
og móa þar til komið var á bakkann út og
niður frá Fjalli. Þá var klukkan orðin eitt
eftir miðnætti.
Þarna var stansað og drepið á vélum
sleðanna. Veður hafði lægt en mikið far
á skýjum, tunglið óð ákaflega og varpaði
annað slagið föllleitri birtu á umhverfið.
Tvær eða þrjár vindstrokur rak á af
norðaustri og dunandi veðurhljóð í
Hnjúkunum eins og brimgnýr; sýnilegt
að óveður væri í aðsigi. Ingólfur stakk þá
upp á að leitað yrði náttstaðar í bæjar-
garminum á Fjalli sem þá var notaður
sem gangnamannahús. Þetta reyndist
happaráð. Eftir að menn komu að Fjalli
og höfðu borið föggur sínar inn í hús liðu
einungis örfáar mínútur þar til veðrið var
skollið á svo að hrikti í húsinu. Sannaðist
nú enn að það er lakur skúti sem ekki
er betri en úti. Menn bjuggu um sig
í svefnpokum sínum á breiðu fleti og
blunduðu á milli þess sem þeir hlustuðu
á veðurhaminn en plast var í gluggum og
lamdist ákaflega.
Um morguninn gekk veðrið niður og
um tíuleytið lögðu menn af stað áleiðis
fram í afréttina. Gekk það vel því að
svellin á eyrum Kolbeinsdalsár voru orðin
stöm og hrufótt þar sem fryst hafði um
nóttina.
Ýtan og sleðinn með skálanum stóðu
á sínum stað, upphríðuð frammi á
Staðargöngum. En vélin fór í gang og
bráðlega silaðist ækið af stað. Gekk vel
fyrst fram Staðargöngurnar. Skiptust þeir
á ýtuakstrinum, Hjalti og Ásgrímur, en í
Hluti hópsins sem kom til liðveislu frammi á
Staðargöngum um hádegið á laugardegi. Hér
er fylgdarsveitin neðan við jökulinn í mynni
Vesturdalsins og ræður ráðum sínum.
Ljósm.: Þorsteinn Kárason.
Ýtan með sleðaækið í eftirdragi frammi á
Staðargöngum. Og nú gengur það glatt.
Ljósm.: Hjalti Pálsson.