Tímarit Máls og menningar - 01.12.2013, Blaðsíða 67

H u n d r a ð o g f i m m t í u f e r m e t r a r
TMM 2013 · 4 67
ætti sumarbústað sem stæði ónotaður, helst í innan við klukkutímakeyrslu
frá Reykjavík. Hún vann í fatabúð við Laugaveg og þyrfti auðvitað að mæta
í vinnuna.
Dáni var myndlistarmaður. Síðan hann útskrifaðist hafði hann bara ekki
fengið nein tækifæri. Æsu fannst hann þurfa að sækjast meira eftir þeim
en Dáni fullyrti að með hruninu hefði starfsvettvangur hans endanlega
þurrkast út á Íslandi. Í bili kallaði hann atvinnuleysisbæturnar litlu lista-
mannalaunin og naut þess að sinna myndlistinni frá morgni til kvölds. Þegar
hann kæmi til með að missa réttinn á bótunum gæti hann farið á sjóinn en
þangað til vildi hann ekki eyða tímanum í áhyggjur.
Hann vann semsagt heima og væri sama þótt þau dagaði uppi í draugabæ
á Vestfjörðum. Reyndar hafði hann stundum talað um að þau gætu fundið
eyðibýli fyrir vestan og gert það upp í rólegheitunum, eins illa og þeim
sýndist, og ræktað jörðina.
Henni fannst það yfirleitt góð hugmynd í hálfa mínútu eða þangað til hún
mundi hver hún var og að hún kæmi til með að sálast úr leiðindum ef hún
fengi aldrei að hitta neinn nema Dána. Tortímast úr leiðindum ef hún þyrfti
að horfa á sömu heiðina frá morgni til kvölds og bíða eftir að eitthvað grænt
kæmi upp úr mold.
Helst vildi hún búa við Bankastrætið, geta lúskrast heim af djamminu
hvenær sem var og stokkið síðan út á það aftur. Heyra niðinn af því þegar
hún kaus að djamma ekki neitt. Kannski myndi hún drekka minna ef hún
heyrði alltaf lætin í fólkinu. Þá hætti henni kannski að líða alltaf svona eins
og hún væri að missa af einhverju.
Leiguíbúðin var auglýst á bland. Dáni fann hana og hafði samband við
eigandann. Hann sagði að íbúðin hefði staðið tóm um nokkurt skeið og að
þau mættu koma og skoða hvenær sem væri, hann byggi skammt frá og gæti
komið með stuttum fyrirvara. Þau fóru strax og alla leiðina talaði Æsa um
hvað Reykjavík væri ömurleg fyrir austan Snorrabraut.
Láttu ekki svona, sagði Dáni og fullyrti að Vogahverfið væri mjög gróið
og notalegt hverfi. Kannski er garður, bætti hann við og Æsa sagðist glætan
nenna að púla í leigðum garði.
Þú ert svo mikill eignarhaldsseggur, sagði hann alvarlegur og Æsa sagðist
ekki einu sinni vita hvað það þýddi.
Að þú hugsar í gróða en ekki í raunverulegum gildum, reyndi hann að
útskýra og fljótlega voru þau farin að rífast. Æsa táraðist við tilhugsunina
um að Dáni teldi hana vera níska. Vegna þess að það var svo rangt en Dáni
var heldur ekki að segja að hún væri nísk. Hann var að segja að hún væri
upptekin af eignarhaldi almennt og það er annað en níska. Á endanum þurfti
hann samt að endurtaka nokkrum sinnum að Æsa væri örlátasta manneskja
sem hann þekkti – sem var líka satt – og þá varð hún aftur glöð, en engu nær
um merkingu orðsins eignarhald.