Tímarit Máls og menningar - 01.12.2013, Blaðsíða 130

D ó m a r u m b æ k u r
130 TMM 2013 · 4
Textatengslin eru reyndar víðtækari –
þannig er skáldkonan Kata sett í það að
þýða „Kynlíf Catherine M“, sem einnig
er lagt út af í Vélum tímans. Þórbergur
og grafskrift hans um lönd fátæktar og
forheimskunar koma líka við sögu.
Þetta er allt fínt. Enn eitt söguefnið
sem hefði dugað í heila bók væri skraut-
legur hópur á Dante-námskeiði og hvern-
ig stefnumótið við þetta höfuðrit kristn-
innar hefði áhrif á persónurnar. Gæti t.d.
orðið aldeilis stórkostlegt leikrit.
En þetta er ekki leikrit. Þetta er ekki
einu sinni bók þar sem svona vinklar
eru velkomnir. Finnst mér. Ég verð að
viðurkenna að ég skil ekki hvað Dante
er að gera þarna. Sem væri allt í lagi ef
ég hefði ekki þessa nagandi tilfinningu
að mér beri að skilja það. Tilfinningin er
sem því nemur ágengari sem hún er
óvenjulegri í samskiptum við texta Pét-
urs Gunnarssonar, sem segir yfirleitt
það sem hann meinar og veit hvað hægt
er að komast langt í átt að dýrðinni með
ásýnd hlutanna eina að vopni.
Mér finnst þetta samt öðrum þræði
mjög heillandi. Skýr tengsl þessarar ein-
örðu nútímasögu við bálkinn um sögu
Íslands og heimsins og þaðan við endur-
reisnarstórvirki Dantes. Eins einkenni-
lega og það kann að hljóma þá minnir
þetta mig ekki jafn sterkt á neitt og
Stephen King, sem hefur tengt megnið
af sínum bestu skrifum á síðari hluta
ferilsins við stórvirkið „The Dark
Tower“, sem aftur er innblásið af ljóði
eftir Robert Browning. Persónur úr
bálkinum dúkka upp í ótrúlegustu
sögum, atburðir í þeim hafa áhrif á það
sem gerist í heimi Myrkraturnsins, allt
tengist. Kannski er Íslendingablokk
„Insomnia“ Péturs Gunnarssonar.
Þú þarft ekki annað en að vélrita
orðið „veröld“ og allt fer á ið.
VI
11. desember í fyrra skrifaði ég þetta á
Fésbók:
Ég kann vissulega ekki jafn vel við alla í
stigaganginum í Íslendingablokk Péturs
Gunnarssonar, en ég er strax kominn
í traust vinfengi við gömlu kallana:
Indriða og Hreggvið og Adda rakara. Ef
blokkin væri parhús og þeir einu íbúarnir
myndi ég vera þar tíður gestur. En sem
aðdáandi þá treysti ég Pétri og mun lesa
hana aftur. Þá kannski læri ég að meta
minni spámennina og skil hvað Dante-
pælingarnar eiga að fyrirstilla.
Nú hef ég lesið hana aftur. Og Vélar
tímans, sem ég átti ólesnar þegar ég fór í
mína fyrstu húsvitjun. Ég er svolítið á
sama stað með Íslendingablokk. Vinátt-
an við hópinn sem ég kynntist þá hefur
dýpkað, ég er farinn að þekkja nöfn og
andlit hinna aðeins betur. Ég er búinn
að fara á Dante-námskeiðið og fannst
það fínt, þó ég geti ekki tengt það af
neinu viti við annað sem ég er að bjástra
í þessari blokk. Sennilega er þetta bara
nóg samt.
Mér líður vel hér. Hlakka til næsta
húsfélagsfundar.
Gísli Sigurðsson
Valdsmenn orðsins
Þórarinn Eldjárn: Hér liggur skáld.
Vaka-Helgafell, Reykjavík 2012
Við horfumst ekki alltaf í augu við að
Íslendingasögurnar eru misvel saman
settar. Sumar jafnvel svo þvælnar að þær
hafa aldrei komist í almennan lestur og
umræðu. Það á ekki síst við um hinar
svokölluðu Eyfirðingasögur – sem bíða
þess að góður höfundur taki þar til