Tímarit Máls og menningar - 01.12.2013, Qupperneq 40

A l i c e M u n r o
40 TMM 2013 · 4
„Nei.“
„Ertu hrædd?“
Hún ákvað að líta á þetta sem alvarlega spurningu en ekki ögrun.
„Ég veit það ekki. Líklega er ég meira undrandi en hrædd. Ég veit það
ekki.“
„Sko eitt … eitt þarftu ekki að óttast. Ég er ekki að fara að nauðga þér.“
„Ég átti nú ekki von á því.“
„Maður getur aldrei verið of viss.“ Hann saup teið og gretti sig. „Þó að þú
sért gömul kona. Það eru alls konar týpur þarna úti – sem taka hvað sem er.
Þú veist, börn eða hunda eða ketti eða gamlar konur. Gamla karla. Þeir eru
ekki vandlátir. En ég er það. Ég hef sko ekki áhuga á því að gera það nema á
eðlilegan hátt með góðri konu sem mér líkar vel við og sem líkar vel við mig.
Svo hafðu ekki áhyggjur af því.“
Nita sagði: „Takk fyrir að láta mig vita það.“
Hann yppti öxlum en virtist ánægður með sjálfan sig.
„Er þetta bíllinn þinn þarna úti?“
„Bíll mannsins míns.“
„Mannsins þíns. Hvar er hann?“
„Hann er dáinn. Ég ek ekki. Ég ætlaði að selja hann en hef ekki komið því
í verk.“
Hvílíkur kjáni var hún að segja honum þetta.
„2004 módelið?“
„Ég held það. Já.“
„Eitt augnablik hélt ég að þú ætlaðir að reyna að plata mig eitthvað með
eiginmanninum. En það hefði aldrei virkað. Ég get alltaf skynjað ef kona er
ein. Ég veit það um leið og ég geng inn í húsið. Um leið og hún opnar dyrnar.
Bara eðlisávísun. Svo hann er gangfær? Veistu hvenær hann keyrði hann
síðast?“
„Sautjánda júní. Daginn sem hann dó.“
„Er eitthvað bensín á honum?“
„Ég myndi ætla það.“
„Væri næs ef hann hefði fyllt á hann rétt áður. Ertu með lyklana?“
„Ekki á mér. Ég veit hvar þeir eru.“
„Ókei.“ Hann rykkti aftur stólnum og rak hann í eitt diskabrotið á gólfinu.
Hann stóð upp, hristi höfuðið undrandi og settist aftur.
„Úff, ég er alveg búinn á því. Verð að sitja smástund. Ég hélt að mér liði
betur ef ég fengi að borða. Þetta með sykursýkina, ég var bara að búa það til.“
Hún færði til stólinn sinn og hann stökk á fætur.
„Vertu kjurr! Ég er ekki svo búinn á því að ég geti ekki gripið í þig. Það er
bara að ég var að labba í alla nótt.“
„Ég ætlaði bara að sækja lyklana.“
„Þú bíður þar til ég segi til. Ég gekk eftir járnbrautarteinunum. Sá aldrei
neina lest. Ég gekk alla leiðina hingað og sá aldrei lest.“