Tímarit Máls og menningar - 01.12.2013, Blaðsíða 72

K r i s t í n E i r í k s d ó t t i r
72 TMM 2013 · 4
Þetta er ekki svona einfalt Dáni, sagði hún einhverju sinni þegar Dáni
var nýbúinn að láta dæluna ganga um heilaþvott bandarískrar menningar.
Heilaþvotturinn fólst í því að láta fórnarlambið telja sig eiga val en berstrípa
það síðan öllu og þar með væri skorturinn lítilmagnanum sjálfum að kenna.
Ekki svona einfalt? sagði Dáni og kveikti sér í pípunni sem hann hafði
fundið í skúffu horfna mannsins og vanið sig á að reykja nýlega – í sparn-
aðarskyni. Útskýrðu endilega fyrir mér hvernig þetta er eitthvað flóknara?
Ég meina bara að það hlýtur að vera hægt að hugsa um þetta á annan
hátt, sagði Æsa. Heimurinn er ekki Hringadróttinssaga, það eru ekki bara
kommúnista-hobbitar versus kapítalista-Sauron …
Hvað er ameríska heimsveldið annað en Sauron? sagði Dáni kátur. Frábær
samlíking hjá þér …
Það sem fór kannski mest af öllu í taugarnar á henni voru litlu breytingarnar.
Stórkarlalegur tónninn í röddinni var jafnvel verri er alhæfingarnar og svo
var eins og sjálf lyktin af honum væri önnur. Píputóbakslyktin var eitt en svo
var einsog bæst hefði við undirliggjandi lykt af elli. Henni datt ekki betra orð
í hug þegar hún reyndi að útskýra þetta fyrir vinkonu sinni.
Hún reyndi að tala við hann einn morguninn þegar hann aldrei þessu vant
fór á fætur með henni. Það var vegna þess að hún tók eftir því að hlutirnir
sem þau höfðu troðið inn í svefnherbergi voru komnir á stjá um íbúðina.
Útskorin mynd af afrískri konu með bala á höfðinu hékk nú yfir símaborð-
inu og Gauguin eftirprentunin var komin upp á vegg í stofunni þar sem þau
sváfu.
Dáni hló bara að henni og sagðist ætla að nota þessa hluti í innsetningu
sem átti að fjalla um byltinguna á Kúbu.
Afhverju gerirðu ekki frekar verk um Arabíska vorið? spurði Æsa en Dáni
lét eins og hann heyrði ekki í henni og brast í ræðu um Che Guevara og
Kennedy. Á meðan hann lét móðan mása tróð hann í pípuna og Æsa sá ekki
betur en að hann væri orðinn hokinn, eða einhvern veginn minni.
Einn daginn, um það bil hálfu ári eftir að þau fluttu inn áttaði Dáni sig á að
hann hafði varla horft framan í kærustuna sína í marga daga. Viðfangsefni
hans hafði náð honum algerlega á sitt vald, sem hafði gerst svo oft áður,
en þá var hún vön að sjá til þess að tengingin á milli þeirra rofnaði ekki.
Í þetta skiptið var eins og hún hefði gefist upp. Í þessi fáu skipti sem þau
höfðu drukkið kaffi saman eða legið hlið við hlið í rúminu var hún þögul og
fjarlæg. Samskiptin voru vinsamleg en yfirborðsleg og hann hafði verið of
upptekinn til þess að taka almennilega eftir því.
Hann hringdi til hennar í vinnuna og spurði hvort hún kæmi ekki heim
í kvöldmat. Hún sagðist hafa ákveðið að hitta vinkonu sína en Dáni lofaði
að elda. Hún samþykkti treglega að aflýsa stefnumótinu og koma beina leið
heim. Dáni fór í búðina og keypti ýsuflak og kartöflur, gekk svo í Ríkið