Tímarit Máls og menningar - 01.12.2013, Side 47

E i t u r
TMM 2013 · 4 47
„Lyklarnir eru í bláa tekatlinum.“
„Hvar? Hvaða andskotans bláa tekatli?“
„Við endann á bekknum. Lokið brotnaði svo við notum hann til að geyma
alls konar dót í…“
„Þegiðu! Grjóthaltu kjafti eða ég þagga niður í þér fyrir fullt og allt!“
Hann reyndi að troða hendi inn í bláa teketilinn en hún komst ekki inn.
„Djöfulsins helvítis helvíti!“ öskraði hann, sneri tekatlinum á alla kanta
og barði honum í eldhúsbekkinn svo ekki bara bíllyklarnir hrundu niður
í gólfið heldur líka alls konar smámynt og vöndull af inneignarseðlum frá
Canadian Tire ásamt bláum flísabrotum úr katlinum.
„Þessir á rauða bandinu“, sagði hún veiklulega.
Hann rótaði í öllu í gólfinu með fótunum uns hann fann réttu lyklana og
tók þá upp.
„Hvað ætlarðu svo að segja um bílinn?“ spurði hann. „Að þú seldir hann
ókunnugum manni. Er það ekki?“
Það tók hana dálitla stund að átta sig á þýðingu þessara orða. Þegar hún
gerði það skulfu veggirnir fyrir augum hennar. Hún ætlaði að segja: „Þakka
þér fyrir“ en hún var svo þurr í munninum að hún var ekki viss um að neitt
hljóð hefði komið út úr henni.
Þetta hlaut þó að hafa skilað sér því hann sagði: „Ekki þakka mér
neitt strax. Ég er með gott minni. Man vel og lengi. Og láttu ókunnuga
bíleigandann ekki vera líkan mér. Þú vilt ekki að þeir fari upp í kirkjugarð
til að grafa upp lík þar og kryfja það. Mundu bara að á móti hverju orði sem
kemur frá þér kemur orð frá mér.“
Hún drúpti höfði. Hreyfði sig hvorki né sagði neitt, horfði bara á óreiðuna
á gólfinu.
Farinn. Dyrnar lokuðust. Hún stóð áfram hreyfingarlaus. Vildi læsa dyr-
unum en hún gat ekki hreyft sig. Heyrði bílvélina ræsast, svo drapst aftur á
henni. Hvað nú? Hann var svo uppstökkur að hann gerði allt vitlaust. Svo
ræsti hann aftur og sneri bílnum við. Dekkin á mölinni. Hún gekk skjálfhent
að símanum og uppgötvaði að hann hafði sagt satt: Síminn var dauður.
Við hliðina á símanum var einn af mörgum bókaskápunum þeirra. Í
þessum voru aðallega gamlar bækur, bækur sem hún hafði ekki litið í árum
saman. Þarna var The Proud Tower. Albert Speer. Bækurnar hans Rich.
Óður til þekktra ávaxta- og grænmetistegunda. Girnilegir réttir sem hitta
í hjartastað og ferskt góðmeti sem kemur á óvart. Bett Underhill safnaði
saman, prófaði og matreiddi.
Eftir að Rich var búinn gera eldhúsið klárt hafði Nita gert þau mistök um
hríð að reyna að elda eins og Bett. Hún hætti því fljótlega því það kom á
daginn að Rich vildi ekki láta minna sig á allt matarstússið og sjálf var hún
ekki nógu þolinmóð fyrir allt þetta niðursax og lághitasuðu. En hún hafði
lært nokkur atriði sem komu henni á óvart. Til dæmis eituráhrif nokkurra
kunnuglegra og almennt góðkynja plantna.