Tímarit Máls og menningar - 01.06.2017, Qupperneq 41

„ É g e r m e ð k ó k ó m j ó l k s e m é g s t a l í b ú ð i n n i .“
TMM 2017 · 2 41
Manstu fyrstu minninguna?
Nei, ég á minningarbrot en ég veit ekki hvað gerðist í hvaða tímaröð.
Ég man eftir dótakassanum mínum og man eftir að hafa verið í fanginu á
mömmu minni, man hlýjuna, og að ég strauk yfir handlegginn á henni. Þar
voru einhverjar bólur og ég spurði hvað það væri og hún sagði það væru
kuldabólur. Þá lærði ég um kuldabólur. Man eftir að hafa pissað á mig og
kúkað í baðið, man eftir að fara í búðina og stela kókómjólk, koma heim og
vera spurð og ég svara: „Ég er með kókómjólk sem ég stal í búðinni.“
Og ég man hvað pabbi varð reiður og skildi það ekki því mér fannst eðli-
legt að stela kókómjólk í búðinni. Man eftir að hafa verið nöppuð við að stela
ís. Ég þóttist oft vera með fólkinu sem var á undan mér við afgreiðslukass-
ann, var þá kannski með frostpinna eða nammi í vasanum.
Svo hélt ég áfram að stela og ljúga einsog ég ætti lífið að leysa þar til ég var
sjö, átta ára en þá nennti ég því ekki lengur afþví mamma komst alltaf að því
ef ég stal og leyfði mér ekki að komast upp með það. Dag einn hugsaði ég:
þetta gengur ekki, það kemst alltaf upp, mér er ekki ætlað að stela og ljúga.
Kannski þótti mér samviskubitið of óþægilegt og vildi losna undan því.
Var mamma þín mannþekkjari?
Hún sá alltaf allt og sagði það alltaf: „Ég sé það á augunum þínum.“ Þá var
ég með eitthvað inni á mér sem ég hafði tekið í óleyfi. Svo beit ég það í mig
að ég gæti ekki logið – það myndi alltaf sjást á mér. Ég er alltaf að átta mig
betur á því að hún hafði næstum alltaf rétt fyrir sér. Hún vildi til dæmis að
ég yrði kennari og auðvitað fylgdi ég því ekki en er núna að átta mig á því að
kennarastarfið á mjög vel við mig í raun og veru.
Varstu snemma læs? Manstu hver kenndi þér að lesa? Lastu mikið og hver
var uppáhaldsbókin þín þegar þú varst lítil?
Ég held ég hafi orðið læs í fyrsta bekk og það gekk bara vel. Pabbi hefur
alltaf verið mikill bókamaður, hann les sérstaklega mikið af þýðingum:
Gabriel García Marquez, Isaac Bashevis Singer og fleiri. Ég er alin upp við
mikla virðingu fyrir bókum og bóklestri. Það varð fastur punktur nánast frá
því ég byrjaði í skóla að fara á bókasafnið og taka bækur. Það var líka algjör-
lega heilagt að gefa bækur í jólagjafir.
Ég las alls konar seríubækur: Önnubækurnar, gleypti í mig Dularfullu
bækurnar og Fimm bækurnar en það er engin ein bók sem ég man eftir fyrir
utan Línu Langsokk og hún var ekki endilega bók: hún var stærri en bók, hún
var alls staðar. Ég tengdi mikið við Línu Langsokk sem ég lærði fyrst um í
Þjóðleikhúsinu. Svo voru alltaf þjóðsögurnar.
Það var skemmtilegt bókasafn í Sandgerði í stóru gluggalausu rými þar
sem sama konan vann í mörg ár. Ég á enn skírteinið. Þar giltu strangar reglur,
maður mátti ekki taka bók úr fullorðinsdeildinni og aðeins bók á viku. Það
var æðislegt þegar ég kom í bæinn sem unglingur að frétta að ég mætti taka