Tímarit Máls og menningar - 01.06.2017, Qupperneq 52

K r i s t í n Ó m a r s d ó t t i r
52 TMM 2017 · 2
á lífi og þeir vissu ekki hvort þeir myndu bjargast. Afmörkun sögusviðsins
krefst þess að maður fylgi ströngum reglum en innan reglunnar finnur
maður frelsi. Með níu menn ofan í jörðinni get ég gert allt, get skrifað allt
um allt þó ég sé þarna föst.
Skáldskapur er magnað fyrirbæri og magnað að upplifa þetta frelsi.
Ljóðabókin Ég erfði dimman skóg (2015).
Við vorum sjö konur í tvö ár að vinna þetta verkefni, hittumst reglulega
og settum saman eitt handrit sem varð fljótt risastórt og vorum að tína úr
því og breyta ljóðunum lengi. Ljóðin fjalla um rætur okkar, arfinn, sorgina
og ástina. Það verður leyndarmál um eilífð hver orti hvað. Þetta var einsog
að vera í hljómsveit – ofsalega gaman.
Ég hef reynt að glíma við gátuna: hver orti hvað – afsakið hnýsnina kæru
skáldkonur. Og nýjasta bókin er ljóðabókin þín Tungusól og nokkrir dagar
í maí (2016).
Nýja bókin fjallar um sorg og ást og ef ég sinnti karlkyninu í Jarðvist
þá sinni ég kvenkyninu hér, mannkynið og mennskan er alltaf undir. Hér
eru mörg prjónaljóð og handverksljóð – ég kann ekki að prjóna, ljóðin eru
hannyrðir mínar, þarna eru vettlingarnir mínir. Ég hef farið í saumaklúbb
og hugsað: best ég yrki bara ljóð á meðan hinar sauma og prjóna. Þetta er
í fyrsta sinn að ég skrifa persónulega en flest reynsla er líka sammannleg.
Þjóðvegur eitt – fékk Gaddakylfuna.
Og sagan fékk að vera með í Svuntustreng. Hún er sögð frá sjónarhorni
vörubílstjóra sem er fullur af kvenfyrirlitningu og gremju. Í raun fléttast þar
saman við sjálfsfyrirlitning og kraumandi, ólgandi reiði. Það má oft greina
kraumandi gremju í textum mínum enda fylgir reiðinni oft svakalegur
kraftur en sá kraftur hefur eyðingarmátt.
Úff, já, ég varð hrædd við gremjuna þegar ég las – sú var raunveruleg –
mjög vel gerð gremja. Gerir þú upp á milli forma?
Nei, held ekki. Mér þykir alltaf vænt um ljóðið, það er svo viðkvæmt og
sterkt og berskjaldað. En öll form eru skemmtileg og auðvitað skáldsagan
sem hefur haldið velli afþví það eru gerðar svo miklar tilraunir innan hennar
– þess vegna nær hún að lifa; skáldsagan er ekki eitthvað eitt form.
Þú hefur skrifað leikrit …
Fyrir skúffuna. Þar ólmast um nokkrar persónur, þær eru þyrstar.
Næsta verk? Ertu að skrifa nýja bók?
Já, ég hef verið að dusta rykið af skáldsögu sem ég setti í skúffuna fyrir
mörgum árum.