Tímarit Máls og menningar - 01.12.2016, Side 14

K r i s t í n Ó m a r s d ó t t i r
14 TMM 2016 · 4
tungumál. Blátt blóð kom út samtímis á íslensku og ensku vorið 2015. Í haust
gefur bókaforlag í Brooklyn út Jarðnæði.
***
Mig langar til að byrja á að þakka þér fyrir að koma í viðtal við mig fyrir
Tímarit Máls og menningar. Oddný Eir, viltu segja mér hvar þú ert fædd
og hvenær, hvað heitir mamma þín, hvað heitir pabbi þinn, áttu systkini,
hvað heita þau og hvar í röðinni ertu fædd?
Takk sömuleiðis fyrir að bjóða mér í viðtal. Ég er fædd í Reykjavík í árslok
1972, eldra barn foreldra minna sem heita Guðrún Kristjánsdóttir og Ævar
Kjartansson. Bróðir minn heitir Uggi.
Viltu segja mér frá bernskustöðvum þínum?
Bernskustöðvum… þetta er skrýtið orð, Kristín, ég hef nú aldrei velt því
fyrir mér en þegar þú spyrð þá eru þær þrjár. Þá er fyrst að telja Skólavörðu-
holtið. Þaðan man ég helst eftir villiköttum og fyllibyttum og lyktinni af
þeim. Hverfið var ekki orðið að því fína hverfi sem það er nú og hægt að
fara óvenjulegar leiðir um leynigarða og stíga, oftast í niðurníðslu, upp á þök
og yfir girðingar, framhjá hænsnakofum, skúrum, þvottasnúrum og drasli.
Vinkona mín var huguð og hljóp um allt utan alfaraleiðar en ég var rög við
að stökkva á milli húsþaka, vildi heldur klöngrast niður og aftur upp. Síðan
hefur maður verið þetta að klöngrast í lífinu. En jú, ekki það að maður hafi
ekki stundum tekið stökk.
Svo fór ég oft norður til Grímsstaða á Hólsfjöllum, þar ólst pabbi upp og
þar verður líklega til þörf mín fyrir náttúru. Ég gekk í sveitastörf, tók á móti
lömbunum á vorin og hafði alvöruhlutverk í raunveruleikanum, í heimi
hinna fullorðnu. Og heimi dýranna. Í þessari sveit búa miklar andstæður.
Hún liggur hátt, umlukin fögrum fjallahring sem rís við sjóndeildarhring-
inn og drottningarfjallið Herðubreið gnæfir yfir. Við blasa víðáttur, svartir
sandar, öræfi og auðn. Þegar nánar er skoðað finnur maður gróður, ég
heillaðist af þessum litlu og lífseigu jurtum. Tólf ára keypti ég Flóru Íslands
og fór að leita uppi blómin sem ég þekkti úr nágrenninu. Eitt blómið fann ég
ekki í bókinni fyrr en löngu síðar. Brjóstagras heitir það.
Þriðju bernsku-stöðina – þetta er skrýtið orð, Kristín – á ég svo í Suður
Frakklandi en þangað fór mamma í myndlistarnám og við með henni. Nátt-
úran í Frakklandi angaði af þungum blómailmi og þráin eftir þessu bernsku-
bragði birtist nú í æði fyrir ilmvötnum.
Manstu hver var fyrsta minning þín?
Nei – er hægt að muna eftir fyrstu minningunni?