Tímarit Máls og menningar - 01.12.2016, Qupperneq 25

Í d a g e r f e n g i t í m i d ý r a n n a o g e n g i n n t í m i f y r i r l j ó ð
TMM 2016 · 4 25
gráu svæði og siðlaust heldur liggja fyrirbærin samhliða: við hlið hamingju
býr sorg. Bækurnar mínar eru upphitunarverk, tilraunir, leit að aðferð,
leit að sannleika, gjörningur úr setningunum – að mörgu leyti ósjálfráður
gjörningur þrátt fyrir strangt skipulag. Með því að lesa og skrifa kemst
maður á bakvið tilfinningarnar og fær að sjá hvernig allt vefst saman.
Í tímanum skynjar maður klofning og mig langar að reyna að skilja þessa
skitsófreníu, skilgreina þetta rof milli þess sem við lifum og þess sem við
tjáum. Skrif mín eru tilraun til að skilja þetta rof.
Úff, já, þetta rof …
Í dag er ég ekki næstum því eins stressuð yfir því hvað manni miðar hægt
í þessu. En við verðum að halda áfram að skrifa og reyna að skilja, það er
ekki spurning.
Fyrstu þrjár skáldsögur mínar voru sjálfsævisögur og eftir á lít ég á þær
sem tríólógíu; þegar ég skrifaði þær notaði ég svipaðar aðferðir. Þar áttu
stóru spurningarnar varðandi heiminn og þær litlu að snertast og textinn
átti að flæða yfir bæði sviðin samtímis. En það er næstum óbærilegt að
spyrja beint stórra spurninga – einsog t.d. um hryðjuverk – í skáldskap svo
ég skrifa undir rós, á hálfgerðu dulmáli um það sem er of stórt til að rúmast
í litlum bókum.
Í undirbúningnum reyndi ég að finna afmarkað svið sem er smíðað úr
ytra sviði og innra sviði og innra sviði innra sviðs. Ég nota tvö eða þrjú verk-
ferli, kannski af því ég er alls ekki verklagin.
Í Jarðnæði leitaði ég til bróður míns sem er fornleifafræðingur til að
læra um tóftir, um hvernig maður les óteljandi sögur í gegnum einn skurð.
Undirtitill bókarinnar er tóftateikning. Undirtitill Heim til þíns hjarta er ilm-
skýrsla. Bókinni valdi ég verklag eimunar og ilmvatnsgerðar. Brúðuleikhús
er svo verklag Opnunar kryppunar og lykill Ástarmeistarans er skák.
Ég nota þau element sem ég er hugfangin af á hverju tímabili – ég er orðin
dugleg við að taka eftir því sem fangar hugann eitt augnablik. Margt kemur
úr draumum og líka frá þeirri staðreynd að ég las yfir mig á sínum tíma, ef
svo má segja, í heimspekinni. Ákveðnar hugmyndir fylgja mér þaðan, úr
goðsögum, úr dýralífinu og jurtaríkinu og ákveðnar jurtir tengjast hverri
bók – það hljómar krúttlegt en þannig er það bara. Og ákveðin grunnform
fylgja hverri bók. Ég byggi bækurnar strangt upp og læt stíf og klassísk
grunnform takast á við mjög lífræn form, helli síðan innihaldinu ofan í
heimasmíðað formið. Þegar ég hef lokið þessu þá er sagan sjálf einhvers
konar krossgáta sem verður að passa inn í skilyrðin sem ég set henni.
Mér finnst brjálæðislega skemmtilegt að byrja að skrifa bók. Þá er ég búin
að teikna allt upp formlega séð, og búin að teikna söguna upp.
Áður endurskrifaði ég mikið, klippti, færði og límdi en nú er ég orðin leið á
því. Nú hef ég strúktúrinn fullkominn áður en ég byrja að skrifa. Það meikar
engan sens að breyta röðuninni eftir á.