Tímarit Máls og menningar - 01.12.2016, Síða 27

Í d a g e r f e n g i t í m i d ý r a n n a o g e n g i n n t í m i f y r i r l j ó ð
TMM 2016 · 4 27
hafði skrifað um myndlist. Bókina fannst mér ég skrifa sem mína fyrstu
bók afþví það leið svo langur tími á milli og mér fannst ég stíga aftur sama
skrefið inn í skáldskapinn og ég hafði stigið með Opnun kryppunnar, en
stökkið var líka lengra og runninn upp tími þar sem safnast höfðu saman
margar grundvallarspurningar.
Heim til míns hjarta eru fimm bækur samþjappaðar í eina bók. Þar nota
ég ferli ilmvatnseimunar: hvernig er hægt að breyta viðkvæmum og rok-
gjörnum ilmi sem er náttúrulegur, yfir í fast efni. Bókin fjallar um ástina og
endurhæfingu, hvernig maður endurhæfir sig þegar maður er búinn á því.
Og Jarðnæði (2011).
Úr Heim til míns hjarta klippti ég mikið efni og þegar ég var búin að skrifa
hana áttaði ég mig á því að ég var ekki einu sinni byrjuð að skrifa bókina
sem ég ætlaði að skrifa og þá skrifaði ég Jarðnæði. Þegar ég var búin að skrifa
Jarðnæði áttaði ég mig á því að ég var ekki byrjuð að skrifa bókina sem ég
ætlaði að skrifa og þá skrifaði ég Ástarmeistarinn sem fjallar um sömu krísu:
um það þegar þú ert búin að tapa einhverju, kannski tengingunni við nátt-
úruna og við sjálfa þig og hvernig þú getur búið til nýtt form til að lifa í og
búa í með öðrum.
Jarðnæði var skrifuð í dagbókarformi. Það er vandasamt því þú ert að tala
við dagbók og segir aldrei of mikið afþví hún og þú vitið allt. Þú segir ekki:
bróðir minn, því þú veist að umræddur er bróðir þinn en lesandinn veit það
ekki. Bókin er því eins og aðrar bækur mínar skrifuð undir rós, á einskonar
dulmáli. Ég var búin að vera að vinna að náttúruvernd með Björk Guðmunds-
dóttur en auk þess að ræða um náttúruna veltum við fyrir okkur ýmsum
mikilvægum málum og samræður okkar höfðu mikil áhrif á þessa bók.
Og Ástarmeistarinn (2014) sem mér finnst vera ný tegund af eyjabók –
hefðbundið form sem gerist ekkert endilega á eyjum en er yfirleitt eftir
karlmann og fjallar um karlmann sem kemur á afskekktan stað (eyjabíó-
myndir: Saltkrákan, Sumarið með Moniku, Stromboli; eyjabók: Pan eftir
Knut Hamsun, Hótelsumar eftir Gyrði Elíasson).
Það er skemmtileg skilgreining! Esseyjur og Eyjabækur. Eins og hinar
bækurnar er hún skrifuð út frá grundvallarspurningu sem ríður á að svara.
Mér fannst mikilvægt að skrifa sjálfsævisögulegar bækur því ég vildi minna
á að hvert líf er merkilegt, ég var að gagnrýna hina karllægu sjálfsævisögu
sem er svo merkileg. Ég skrifa ekki um mitt líf af því það sé merkilegt.
Heldur vegna þess að það er mitt líf. Mér fannst ég ná ákveðnum tökum á
sjálfsævisögunni, með því að skrifa Jarðnæði í dagbókarformi, leysti ein-
hverja þraut, fann þennan kvenlega dagbókarritara sem er svo mikið að leita
sannleikans að spurningin um raunveruleikann skiptir ekki lengur máli.
Þú þarft ekki að spyrja hennar þegar þú lest dagbækur skáldkvenna eins og
Virginiu Woolf og Anaïs Nin.