Tímarit Máls og menningar - 01.12.2016, Qupperneq 41

Í s k ó g i s e m e k k i e r s k ó g u r
TMM 2016 · 4 41
Nei
sittu við að yrkja
saklaus dreingur.
(Ný ljóð)
Hver er drengurinn sem skáldið ávarpar? Hann sjálfur á yngri árum? Eða ég
sem þetta skrifa? En hver er þá „ég“ sem talar í ljóðum Þorsteins frá Hamri?
Yfirleitt er það karlmaður og ég hef yfirleitt tengt þann sem talar við Þorstein
sjálfan eða einhvern mjög skyldan honum. En það nær auðvitað ekki nokk-
urri átt að tala um ljóð Þorsteins frá Hamri eins og þau séu öll eftir sama
manninn. Þau eru ort á langri ævi og maðurinn hefur breyst mikið. Þeir
eru ekki sami maðurinn, sá Þorsteinn sem ég hitti stundum á götuhorni og
sá Þorsteinn sem ég finn í bókunum? Þegar ég les ljóðin hans hljómar samt
innra með mér rödd sem er hans og ekta.
Hve skært það ljómar,
orðið, utanvert.
En þó, án blygðar,
þegar fundum slotar,
læðist ég brott að leita,
sama hvert,
að staðfestingu þess
hvort þú sért til,
þú
sem ert.
(Skessukatlar)
Ég er fluttur í annað bæjarfélag og hef að undanförnu verið að raða bókum í
nýjar hillur. Bækurnar sem ég tek upp úr kössum eru ekki endilega þær sömu
og ég setti niður. Sumar bækur eru þær sömu að utan en opni maður þær
les maður annað en mann minnti að stæði í þeim. Aðrar bækur koma ekki
upp úr kössunum og maður veit ekki hvað varð um þær og veit jafnvel ekki
hvort þær voru til eða einstök ljóð sem maður hélt að væru í þeim. Einn karl
og stundum þó í fleirtölu að kljást við heiminn og brjótast um í einhverjum
skógi sem ekki er skógur eða ljón á Mýrdalssandi, hilling. Þessi karl er ekki
Þorsteinn frá Hamri, heldur ég. Ég brýst um í bókaþykkninu, bókmennta-
skóginum.
Var það feimni við skáldið sem gerði það að verkum að ég gat aldrei spurt
neins? Hræðsla við að segja eitthvað vitlaust? Hræðsla við að ég geri honum
upp meiningar? Vilji koma á hann sök og skömm sem hvergi er til nema í
mínum haus. Var það tillitssemi við skáldið sjálft sem ég hitti á gangi að