Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1939, Side 88

8fi
há töng og fóstur dregið. Var það með sæmilegu lífi, en fékk þrýstings-
sár á höfuðleður. Enn sat ég yfir eðlilegri fæðingu 4. konunnar. Varð
ljósmóðirin að fara til aldraðrar primipara (nærri fertug) í Viðfirði.
Tók ég þá við. Þegar ljósmóðirin kom á staðinn, símaði hún til íuín, að
hjálpar mundi þörf. Var nú ekki hægt um vik, því að mín kona vildi
ógjarna vera eirí. Kom þá einhverjum i hug', að skammt er frá Eski-
firði til Viðfjarðar og bílfært nærri alla leið. Var símað til Einars
x^stráðssonar og hann beðinn að fara. Varð það erfið töng hjá honum.
Mín megin hafði umtal uin þetta haft þau áhrif, að hríðir, sem höfðu
verið daufar, tóku nú til óspilltra málanna, og fæddist barnið skömmu
seinna. Ekkert fósturlát varð ég var við, en 1 konu úr sveit skóf ég i
spítalanum vegna þrálátra blæðinga eftir fósturlát.
Reyðarfi. Oftast vitjað aðeins iil að herða á sótt eða til að deyfa
konur í lok fæðingar. Tvisvar tekið barn með töng, bæði skiptin utan
héraðs. Einu sinni sótt fylgja með hendi (utan héraðs). 1 kona fékk
fæðingarkrampa (úthérað). Fóstri eytt hjá 13 ára stúlku (Landssp.).
Kona lét fóstri á leiðinni frá Reykjavík eftir gallsteinaskurð. Abortus
provocatus enginn.
fíerufi. Við 1 fæðingu framhöfuðstaða, og hafði fæðing ekkert
geng'ið í marga klukkutíma, Varð að taka barnið með töng og' síðan að
sækja fylgjuna með hendi. Þetta var primipara, og' fékk hún mikla
rupt. perinei og sprungu í vagina. Konan fékk lágan hita, mest 38°,
sem hélzt upp undir mánuð. Alger bati. Fósturlát hjá konu á 2. mán-
uði. Flutt í sjúkraskýlið. Var gerð abrasio. Öðru fósturláti hafði ég
fregnir af.
Siðu. 38 ára kona fékk mastitis stuttu eftir barnsburð. Um fóstur-
lát er mér ekki kunnugt. Ljósmæður gleyma stundum að geta þess,
þó að þær viti um eitthvað, en ekki munu vera mikil brögð að slíku.
Barn fæddist í Álftaversumdæmi lítils háttar vanskapað — var með
aukaeyrnasnepil framan við annað evrað, vaxinn út úr kinninni.
Enginn fór fram á fóstureyðingu við mig.
Vestmannaeyja. Greint frá 1 fósturláti frumbyrja konu, ógiftrar,
19 ára að aldri. Kennir um áreynslu við þvott á 3. mánuði.
Rangár. Var 10 sinnum vitjað til sængurkvenna, sumpart vegna
sóttleysis og al' því, að deyfingar var óskað. 1 tilfelli þröng' grind sam-
fara sóttleysi hjá primipara. Barnið tekið með töng, kom lifandi, og
virtist ekkert vera að, en dó 4—5 tímum eftir fæðingu. Orsökin senni-
lega heilablæðing.
Eyrarbakka. Fósturlát komst ég ekki í kast við á árinu. Engin fóstur-
eyðing gerð né ráðlögð. Fór enginn fram á það beinlínis. að ég losaði
konu við fóstur, enda mun það öllum kunnugt, að slík málaleitun
myndi harla ólíkleg til árangurs. Þetta ber þó ekki að skilja svo, að
engir hafi tjáð mér vandkvæði sín viðvíkjandi barneignum og barns-
vonum. Engan veginn fátítt, að ég hevri andvörp mæddra hjóna, þegar
heilsan er léleg', efnin lítil, en ómegðin mikil og vaxandi með hverju
ári, af því að „konan er svo viðkvæm", að hún nær aldrei hala sín-
um. Tel engan vafa á því, að unga fólkið, ógifta, geri mikið að því að
viðhafa varnir, eða einhvers konar varúð, því að ella mundi vissu-
lega vera margfallt meira en raun er á um þunganir ógiftra kvenna.