Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1960, Qupperneq 166

1960
— 164
„Samkvæmt tilkynningu um slysið
til Tryggingastofnunar ríkisins 22.
nóvember 1958 þá varð slysið með
þeim hætti, að slasaði, sem var múr-
aranemi, var að múrhúða að utan hús,
er vinnupallur brotnaði og hann féll
niður á að gizka 5 metra hæð.
Slasaði var fluttur til slysavarðstof-
unnar, og fyrir liggur ýtarlegt vottorð
frá yfirlækni slysavarðstofunnar,
Hauki Kristjánssyni, dags. 15. febrúar
1962, og segir þar svo um slysið:
„Hinn 23.10.1958, kl. 14.50, kom H
S-son, ..., á Slysavarðstofu Reykja-
vikur. Hann hafði að sögn verið að
vinna við múrverk, er vinnupallur, sem
hann stóð á, brotnaði og hann féll
niður um 5 metra hæð. Hann hafði
mikla verki í hægra fæti og gat ekki
stigið í fótinn. Við skoðun kom í ljós,
að neðan við malleolus internus var
ca 10 cm langur, hér um bil þverstæð-
ur skurður, og við nánari athugun á
sárinu kom í Ijós, að ligamentum delt.
var að nokkru skorið sundur, og var
opið inn í lið og inn á sin musc.
tibialis post., án þess hún væri sködd-
uð. Barmar sársins voru mjög tættir.
Röntgenmyndir af öklanum sýndu Iítið
eitt skástætt brot í mall. externus upp
frá talo-crurallið, og var distala bein-
stykkið örlítið gengið út á við, án þess
þó að nokkur gliðnun væri sjáanleg í
gafflinum um syndesmosuna. Sárið a
öklanum var rækilega hreinsað og
numinn burt dauður vefur. Siðan voru
ligamentin saumuð með catgut, en húð
með silki. Brotið var sett og fóturinn
gipsaður. Maðurinn var svo lagður inn
á slysavarðstofuna og látinn fá anti-
bioticameðferð. Röntgenmyndir sýndu
nú sæmilega stöðu á brotstaðnum.“
Samkvæmt fyrrgreindu vottorði þá
lá slasaði í slysavarðstofunni til 27.
október, en lá siðan heima. Saumar
voru teknir 5. nóvember, og var þá
sárið gróið að kalla, og hinn 15. nóv-
ember var sett göngugips á fótinn og
manninum leyft að ganga í fótinn.
Hann hafði gipsumbúðir til 2. desem-
ber, en síðan teygjuplástursumbúðir.
Á þessum tíma kom hann oft til slysa-
varðstofunnar og kvartaði töluvert um
óþægindi við gang, og nokkur bjúgur
sótti á öklann og fótinn. Hann var
sendur í meðferð í Æfingastöð fatl-
aðra og lamaðra 16. janúar vegna ó-
þæginda og stirðleika í öklanum.
Síðan segir orðrétt:
„Hinn 20. júní 1959 hefur maðurinn
ennþá allmiklar kvartanir. Bjúgur síg-
ur á fótinn eftir gang og stöður. Hreyf-
ingar í ökla eru oft sársaukafullar, og
hann er dálitið haltur. Þrátt fyrir
langvarandi æfingameðferð eru hreyf-
ingar um ökla allhindraðar, einkum
dorsiflexio og í subtalarlið. Mikil
þrýstingseymsli voru um mall. later-
alis. Sjúklingur hafði byrjað að vinna
1. júní, en taldi sig eiga erfitt með
það.“
Slasaði kom siðast til skoðunar hjá
Hauki Kristjánssyni 31. janúar 1962, og
segir þar svo um kvartanir sjúklings:
„Hann kveðst þá stöðugt fá verkí
við gang bæði utan og innanfótar og
einnig aftan í hásin. Segir þreytuverk
leggja upp eftir fætinum og allt upp
í mjóbak. Verður oft haltur, og bjúgur
sígur á fótinn um daga, en rennur af
um nætur. Segir fótinn mjög kulvísan.“
Um skoðun slasaða 31. janúar 1962
segir Haukur Kristjánsson svo:
„Stingur aðeins við á hægra fæti.
Getur staðið á einum fæti og tábergi
vinstra fótar, en ekki hæg'ra fótar. Fæt-
ur nokkuð flatir og dálítið valgitet I
öklum. Húðlitur og hiti á fætinum eðli-
legt, nema hvað örlítill, rauðleitur
blettur er utan á malleolus ext., og
virðist húðskyn minnkað þar.
Enginn bjúgur er nú sjáanlegur.
Ummál kálfa, þar sem þeir eru gild-
astir, hægra 37 cm, vinstra 38,5 cm,
en ekki er hægt að segja, að um vöðva-
veiklun sé að ræða. Hreyfingar i hnjám
og mjöðmum eðlilegar. Hreyfingar i
öltlum með beinum hnjám og fætur i
inversio: Dorsiflexio: Hægri 90—80’,
vinstri 90—70°. Séu hné i 90° flexio,
eykst dorsiflexio um ca 5°. Plantar-
flexio með fætur í neutralstöðu mæl-
ast hægra megin 90—110°. Vinstra
megin 90—120°. Hreyfingar í subtalar-
liðum mælast með ökla í 90° stöðu:
Inversio hægra fótar 5°, vinstra fótar
10°. Eversio hægra fótar 5°, vinstra
fótar 15°. Þar eð maðurinn er meo
talsvert flata fætur og áberandi rigiu
miðtarsalliði, er adductio-abductio