Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1960, Qupperneq 177

— 175
1960
ur hann varla talizt geðveill, þótt hann
eigi ýmislegt sameiginlegt með þeim
afbrigðilega hópi manna, heldur er
hann ofsafenginn maður, drykkju-
manns sonur, sem sjálfum hættir mjög
til að drekka illa, afbrýðisamur að
auki, og aðfaranótt 1.10.1961 ræðst
hann að konu sinni, að þvi er honum
finnst þá að gefnu tilefni, drukkinn
og í reiði og afbrýði misþyrmir hann
henni svo, að hún bíður bana af.
Ekkert er það finnanlegt, er dragi úr
sakhæfi hans.“
Auk framanritaðra gagna liggja fyr-
ir nokkrar ljósmyndir af líki A. heit-
innar H-dóttur, þar á meðal mynd af
lifur.
Málið er lagt fyrir læknaráð
á þá teið,
að beiðzt er umsagnar um eftirfar-
andi atriði:
1- Hvert er álit læknaráðs um ósam-
ræmi það, sem fram kemur í skýrsl-
um próf. Nielsar Dungal og ...
læknis [sérfræðings i handlækn-
ingum] um ástand lifrar hinnar
látnu konu og i skýringum þeirra
á orsökum áverkanna á lifur henn-
ar?
Fellst læknaráð á þá niðurstöðu
Þórðar Möller yfirlæknis, sem fram
kemur í niðurlagi álitsgerðar hans
um geðheilbrigði ákærða, dags. 22.
desember 1961, að ekkert það sé
finnanlegt, sem dragi úr sakhæfi
hans?
Málið var lagt fyrir réttarmáladeild
ráðsins. Afgreiddi deildin það með
úlyktunartillögu á fundi hinn 29. júní
1962, en samkvæmt ósk eins lækna-
jáðsmanns var málið borið undir
laeknaráð í heild. Tók ráðið málið til
Jueðferðar á fundi hinn 15. ágúst 1962,
°g var eftir ýtarlegar umræður sam-
and'kt a^rel®a Það með svo hljóð-
Ályktun:
. Ad 1. Samkvæint skýrslu um krufn-
lngu hinnar látnu verður ekki talið, að
iitulifur hafi verið að ræða í venju-
egum skilningi, þótt aukið fitumagn
la i fundizt við smásjárrannsókn.
Hafi svo mikil sköddun á lifur, sem
lýst er í krufningarskýrslu, orsakazt af
einum einstökum áverka, hlýtur hann
að hafa verið mjög mikill og meiri en
svo, að auðskýrt verði með falli á sama
fleti, árekstri á stólbak eða borðshorn
eða með hnefahöggi. Áverki með því-
líkum hætti, ef snöggur er og mjög
kraftmikill, gæti þó undir vissum
kringumstæðum valdið lifrarsprungu,
sem svo gæti stækkað og vefurinn
marizt við frekari áverka og meiri
háttar hnjask.
Ad 2. Já. Læknaráð getur fallizt á
niðurstöður Þórðar Möller yfirlæknis,
að varanlegt, andlegt ástand ákærða
sé ekki þannig, að það dragi úr sak-
hæfi hans.
Málsúrslit: Með dómi Hæstaréttar 14. nóv-
ember 1962 var ákærði dæmdur í 6 ára
fangelsi og honum gert að greiða allan kostn-
að sakarinnar. Ákveðið var, að gæzluvarð-
lialdstími ákærða kæmi til frádráttar refs-
ingunni.
7/1962.
Bæjarfógeti i Vestmannaeyjum hef-
ur með bréfi, dags. 14. september 1962,
skv. úrskurði, kveðnum upp á bæjar-
þingi Vestmannaeyja 26. júli s. á., leit-
að umsagnar læknaráðs í bæjarþings-
málinu: T. Þ-son gegn Hraðfrystistöð
Vestmannaeyja.
Málsatvik eru þessi:
Þriðjudaginn 20. apríl 1954 var
stefnandi máls þessa, T. Þ-son, ...,
Vestmannaeyjum, f. 21. apríl 1939, að
vinna i Hraðfrystistöð Vestmannaeyja.
í kaffitímanum fór stefnandi ásamt
fleirum upp í rishæð frystihússins til
að drekka kaffi. Samkvæmt skjölum
málsins virðast aðstæður í risinu hafa
verið þannig, að við stigauppganginn
var pallur úr borðviði og annar svip-
aður pallur við kvistglugga, en á milli
pallanna var brú, einnig úr borðviði.
Að öðru leyti var gólfið úr ómann-
heldum þilplötum. I lok kaffitímans
virðist nefndur T. hafa ætlað að hlaupa
frá pallinum við gluggann að stiga-
opinu, en hrasaði út af brúnni, þannig
að þilplatan á gólfinu lét undan, og
T. féll á höfuðið og vinstri hlið niður