Hugur - 01.01.2018, Blaðsíða 12

12 Finnur Dellsén ræðir við Mariu Baghramian
á því að halda. Ég er ótrúlega ánægð með að vera nú í aðstöðu til að styðja við bak-
ið á ungum konum sem gæti að öðrum kosti fundist þær vera einar og valdalausar.
Eins og ég kom inn á í upphafi hefur þú viss tengsl við Kína í gegnum starf þitt, sem er
nokkuð óvenjulegt meðal analýtískra heimspekinga. Getur þú sagt aðeins frá því hvers
vegna þú fórst að heimsækja Kína og hver staða heimspekinnar er þar að þínu mati?
Ég komst í samband við kínverska heimspekinga með mjög óvæntum og nokkuð
óvenjulegum hætti. Ég hafði ritstýrt bókinni Modern Philosophy of Language, sem
er safnrit texta í málspeki og kom út árið 1999. Í bókinni er nokkuð langur al-
mennur inngangur, auk inngangstexta um einstaka höfunda. Nokkrum árum eftir
að hún kom út fór ég að fá tölvupósta frá Kína þar sem ég var spurð um bókina
og boðin til landsins til að halda fyrirlestra um málspeki. Afar fáir analýtískir
heimspekingar höfðu tengsl við Kína á þessum tíma, auk þess sem við höfðum
áhyggjur af því að um einhvers konar gabb væri að ræða. Ég hunsaði því alla þessa
tölvupósta. Nokkru seinna fékk ég formlegt bréf frá gamalreyndum fræðimanni,
Qian Guanlian sem er prófessor við Guangdong University of Foreign Studies,
sem tilkynnti mér að nemendur hans og undirmenn hefðu reynt að hafa uppi á
mér án árangurs. Hann sagðist vilja bjóða mér til Kína og fá aðstoð mína við að
koma á fót samtökum um málspeki í Kína, auk þess sem hann bað mig um að
kenna við sumarskóla fyrir háskólakennara. Markmiðið með þessu var að stuðla
að því að vestræn málspeki yrði kennd við kínverska háskóla, sérstaklega svokall-
aða „normalháskóla“, þar sem kennt er á öðrum tungumálum en kínversku. Hann
nefndi að hann og samkennarar hans hefðu notað bókina mína, og þá sérstaklega
inngangstextana sem ég hafði skrifað, sem aðalnámsefni í þessum námskeiðum.
Það varð sem sagt til þess að mér var boðið til Kína. Eins og þú veist eru til
mörg safnrit í málspeki á ensku, þannig að ég var dálítið hissa á að þeir hefðu
valið bókina mína í stað víðlesnari rita á borð við Philosophy of Language eftir
Martinich, sem margoft hefur verið endurprentuð. En mér skilst að það sem ég
hafði skrifað um bakgrunn heimspekinga á borð við Putnam, Davidson, Frege og
Carnap, ásamt skilgreiningum á lykilhugtökum, hefði þótt mjög gagnlegt fyrir þá
sem voru að kynnast efninu í fyrsta skipti í Kína, sem skýrir vinsældir bókarinnar.
Ég heimsótti Kína fyrst sumarið 2005. Þá flutti ég tvo aðalfyrirlestra í tveggja
vikna sumarskóla í Cheng Du, í Szechwan-héraði, og svaraði ýmsum spurning-
um um heimspekileg álitamál. Fyrirkomulagið var mjög frábrugðið því sem við
eigum að venjast á vestrænum ráðstefnum og sumarskólum. Þarna voru fjöl-
margir áheyrendur – bæði háskólakennarar og doktorsnemar – sem vissu lítið
um vestræna heimspeki, og enn minna um málspeki. En þau voru mjög námfús,
komu fram við mig eins og ég væri kvikmyndastjarna og vildu taka endalausar
ljósmyndir. Ég sá hversu áhugasöm þau voru um að kynnast vestrænni menningu
og heyra nýjar hugmyndir. Ég hef oft komið aftur til Kína og flutt fyrirlestra á
mörgum ólíkum stöðum. Þá tók ég líka þátt í að koma á fót tímariti um málspeki
sem kemur út á kínversku og ensku. Það hefur verið ótrúlegt að fylgjast með
þeim hröðu breytingum sem hafa orðið bæði á innviðum háskóla í landinu og á
gæðum fræðastarfs þar í landi. Nú er þar orðið mun meira um vestrænt fræðafólk
Hugur 2018meðoverride.indd 12 24-Jul-18 12:21:21