Andvari - 01.01.2018, Blaðsíða 18

ANDVARI ÁRMANN SNÆVARR 17
til mikils þroska og minntist hann hennar æ síðan með miklu þakklæti
– og jafnvel eftirsjá að því er helst var að heyra. Hugur hans stefndi
eindregið á hærri mið í lærdómssökum og ekki er að efa, að árin þrjú í
góðum háskólum meðal frændþjóða okkar hafi notast honum vel, þess-
um iðna og einbeitta manni, og hann búið ævilangt að þeirri námsdvöl
og kynnum við fræðimenn og skólafélaga, sem hann hélt tryggð og
vináttu við, suma hverja, enn um margra ára skeið.
Réttindi héraðsdómslögmanns öðlaðist hann 13. desember 1952 en
starfaði aldrei sem lögmaður.
Framhaldsnám sitt stundaði Ármann fyrst við Uppsalaháskóla í
Svíþjóð 1945-1946, við Kaupmannahafnarháskóla 1946-1947 og við
Óslóarháskóla frá 1947 til hausts 1948. Þá var hann við sérnám og
rannsóknir við Harvard Law School í Bandaríkjunum 1954-1955.
Utanlandsferðir, sem tengdust fræðastarfi hans, fór hann margar um
dagana, eins og síðar verður getið um.
Ármann var búinn að tryggja sér aðstöðu til framhaldsnáms við há-
skólann í Cambridge á Englandi, er hann hafði lokið fræðadvöl sinni á
Norðurlöndum, en þá bárust honum boð frá Lagadeild Háskóla Íslands
þar sem hann var kvaddur til kennslustarfa á Fróni haustið 1948, sem
hann gegndi síðan næsta aldarfjórðunginn. Það var gamall lærifaðir,
Ólafur Lárusson prófessor, sem gerði boð fyrir Ármann símleiðis, en
hinn síðarnefndi var þá staddur erlendis. Ármann sagði síðar í áheyrn
greinarhöfundar, að hann hefði ekki getað hafnað þessu boði en hefði
þó alltaf séð eftir því að komast ekki til Cambridge í það sinn enda
þótt hann hafi komið þar oft við síðan.
Í fyrrnefndri minningarræðu segir:
Hann var aðeins fjórtán ára þegar hann fór að heiman, fór í skóla sem naut
kennslu manna, sem höfðu dvalið langdvölum erlendis. Lunderni og mótun
skópu útsýn Ármanns. Hann kunni illa heimóttarstíl. Eftir að hann var búinn
að þjóna sem bæjarfógeti á Akranesi fór hann utan. Honum var fullkomlega
eiginlegt og eðlilegt að fara í framhaldsnám, ekki bara til Danmerkur, heldur
var hann að auki sitt hvort árið í Noregi og Svíþjóð við fræðaiðkun. Hann
þorði líka að skoða lögfræðina í stóru samhengi. Undrandi Reykvíkingur
spurði þegar það fréttist, að Ármann væri að læra réttarheimspeki: „Hvernig
getur lögfræðingur lært heimspeki? Ég hélt þeir fengjust aðallega við að inn-
heimta víxla!“ Nei, Ármann var í sönnum jús. Og hann varð síðar margfaldur
heiðursdoktor í lögum. 9