Andvari - 01.01.2018, Blaðsíða 29

28 PÁLL SIGURÐSSON ANDVARI
einu sér þá Ármann mann nokkurn, sem hann kannast bersýnilega vel
við, og snýr sér nú að og heilsar hressilega með nafni og spyr hvernig
hann hafi það. Maðurinn verður hálfvegis hvumsa við, kannast sjáan-
lega ekki við Ármann og spyr, hvort þeir þekkist eitthvað. „Já, ég er
nú hræddur um það. Manstu það ekki? Við hittumst og ræddum dálítið
saman eitt sinn á flugvellinum í Gander á Nýfundnalandi árið 1949,
þegar Loftleiðavél, sem hafði okkur sem farþega, hafði þar viðkomu til
að taka eldsneyti. Gaman að sjá þig aftur.“
Að lokum má geta þess hér, að Ármann var prófdómari við Lagadeild
Háskóla Íslands á árunum 1973-1987, en auk þess var hann stunda-
kennari við Fósturskóla Íslands á árinu 1992 og forstöðumaður nám-
skeiða til undirbúnings fyrir próf löggiltra endurskoðenda.
Fortölumeistarinn
Ármann Snævarr sýndi greinarhöfundi ævinlega gott og hvetjandi við-
mót, bæði meðan ég var nemandi og eins eftir að ég fór að fást við
kennslu í Lagadeild. Á ég honum margt að þakka, en það á vissulega
við um fleiri. Lítil saga, sem hér fylgir, varpar örlitlu ljósi – þó aðeins
jákvæðu – á vissa eiginleika, sem tengdust samskiptahæfni hans.
Ármann bjó yfir fortöluhæfileikum umfram flesta eða alla menn,
sem ég hef þekkt. Um það geta margir vottað. Ég man sérstaklega eftir
einu dæmi, er ég varð sjálfur vitni að. Þannig var, að er líða tók að sjö-
tíu ára afmæli dr. Gunnars G. Schram prófessors, samkennara míns
við Lagadeild, var ákveðið að efna til veglegs afmælisrits af því tilefni.
Fór undirbúningur að útgáfu þeirrar bókar fram á vegum sérstakrar
ritnefndar eins og venja er um sambærileg rit. Ég átti sæti í þessari
nefnd en Ármann Snævarr var formaður hennar. Var samstarfið við
hann mjög ánægjulegt, en mest mæddi á okkur tveimur við þetta starf,
yfirlestur greina og þess háttar. Nú kom að því, að fá þurfti eitthvert
gott útgáfufyrirtæki til að taka að sér prentun og dreifingu ritsins. Við
leituðum fyrir okkur á nokkrum stöðum en án árangurs, komum í
reynd að lokuðum dyrum eða þá að okkur var ekki svarað. Loks hug-
kvæmdist Ármanni að leita ásjár hjá Almenna bókafélaginu og þangað
lögðum við nú inn handrit bókarinnar (sem var nokkuð við vöxt), þann-
ig að taka mætti afstöðu til útgáfunnar. Síðan mættum við Ármann til