Andvari - 01.01.2018, Blaðsíða 21

20 PÁLL SIGURÐSSON ANDVARI
Hún var skóladúx eins og Ármann. Í september 1948 hittust Valborg og
Ármann í Ósló. Hún var á námsför og hann á fræðaspretti. Og Ármann bauð
Valborgu út að borða – og það var nú kannski ekki beinlínis upp úr franskri
eða ítalskri kúsínu sem þau völdu sér – heldur borðuðu hvalkjöt. Ég gerði mér
ekki grein fyrir því að það væri rómantískt. Þetta var þeirra útgáfa af Food
and Fun. En svo fóru þau heim og ástin kviknaði – enda hvalkjöt staðgott. Þau
gengu í hjónaband í kapellu Háskólans 11.11.1950. Sr. Stefán á Völlum, bróðir
Ármanns, gaf þau saman og var svo snjall að leggja út af orðinu mannval.
Og hjónaefnin voru ekki aðeins mannval, heldur kyssast nöfnin þeirra svo
fallega að helmingur Ármanns og helmingur Valborgar verður mannval. Það
var auðvitað snjallt hjá þeim að ganga í hjúskap á vopnahlésdaginn og hefja
vígsluathöfn kl. 11. Bæði stórveldi í sjálfum sér en þó vel slípuð, bæði yngst
í barnahópum, mótuð af lífsreynslu langferða um lendur mennta og landa.
Vopnahléð hélt og lífið var fjölbreytilegt. Það var ekki aðeins einhliða stuðn-
ingur, sem Valborg veitti manni sínum. Hann var henni alltaf stoð í braut-
ryðjendastarfi hennar við uppeldismenntun þjóðarinnar og mótun kynslóða
leikskólafólks, sem jafnframt var einnig efling kvennamenningar, kvenna-
virðingar og stuðlaði að jafnari stöðu kynjanna í samfélaginu. Þau unnu bæði
með framtíðarfólki og að mótun framtíðarmenningar þjóðarinnar. Ekki er að
efa, að Valborg hefur haft mikil áhrif á skilning Ármanns og eflt visku hans.
Hæfni hans verður ekki numin og skilin til fulls nema með vísan til hennar
líka. Hann var lánsmaður.
Þeim hjónum varð fimm barna auðið auk barnabarna. Börn þeirra
eru: 1) Elst er Sigríður Ásdís sendiherra, f. 1952. Eiginmaður hennar
er Kjartan Gunnarsson. 2) Þá Stefán Valdemar, prófessor í Noregi, f.
1953. 3) Sigurður Ármann hagfræðingur, f. 1955. Kona hans er Eydís
Kristín Sveinbjarnardóttir. 4) Valborg Þóra lögmaður, f. 1960. Hennar
eiginmaður er Eiríkur Thorsteinsson. 5) Yngstur er Árni Þorvaldur,
upplýsingafulltrúi í Brüssel, f. 1962.
Enn segir í minningarræðunni:
Valborg var „útivinnandi“ og Ármann var „heimavinnandi“. Hann tók ákvörð-
un um að vera heima við skriftir og kennsluundirbúning. Ritvélarpikkið var
eins og hjartsláttur á heimilinu. Gögn, bækur og blaðabunkar flæddu yfir
borðstofuborð, en var sópað til hliðar fyrir máltíðir. Borðið var miðja veru-
leikans og börnin kölluðu sína veru inn í fræðin og hinn akademíski andi
seytlaði til baka í æðar og vitund þeirra. Það er ekkert einkennilegt að þau séu
líka fræðaþulir. Þeim var lagið að flytja sitt mál. Engum lá lágt rómur, oft var
tekist á og heimilisfaðirinn kímdi yfir málflutningnum. Einhverju sinni gall
við í Ármanni: „Mikið er ég hamingjusamur að hafa ykkur öll hérna – og allir
að rífast [...]“. Ármann kom í gættina á partíkvöldum unglingsára barnanna,
heilsaði öllum viðstöddum gestum alúðlega og bauð rúsínur eða kandís. Þetta